Hindi pala siya nag-iisa!

SA isang tribo sa Africa, ang mga ama ay may pagsubok na ginagawa sa kanilang mga anak na lalaki pagsapit nila sa edad na 12. Iyon ay isang tradisyon upang ihanda sila tungo sa pagiging matapang na lalaki. Ang pagsubok ay bawal ipagsabi ng anak kahit kanino. Sila lamang mag-ama ang nakaaalam nito.

Bago lumubog ang araw, magtutungo ang mag-ama sa kagubatan. Ang anak ay may piring ang mga mata. Inaakay lang siya ng kanyang ama. Iuupo ng ama ang anak sa pinutol na kahoy o tuod.

Ang patakaran sa pagsubok na iyon ay ipinaalam ng ama sa kanyang anak bago ito iwanan sa gubat:

1. Mag-iisa siya sa gubat sa buong magdamag.

2. Bawal kumilos at tanggalin ang piring kahit anong marinig sa paligid.

3. Tatanggalin lang niya ang piring sa mata kapag naaninag niya ang sikat ng araw.

Ang bata ay nakaramdam ng pangamba nang magpaalam na ang kanyang ama na aalis na ito. Sari-saring huni ng mga hayop ang kanyang narinig na nagbigay ng takot sa kanya. Gusto niyang umiyak pero pinigil niya dahil gusto niyang makapasa at matapos na ang pagsubok. Kapag hindi siya nakapasa, mas mahirap pang pagsubok ang ipagagawa sa kanya.

Pagkatapos ng isang nakasisindak na magdamag, tinanggal niya ang piring sa mata nang naaninag na niya ang sikat ng araw. Anong gulat niya nang paglingon niya sa kanyang likuran ay tumambad ang ama na nakangiti sa kanya. Nakaupo rin ito sa isang tuod sa kanyang likuran. Hindi ito totoong umalis. Binantayan pala siya ng kanyang ama sa buong magdamag!

Ganoon din ang nangyayari sa ating buhay. Minsan akala mo ay nag-iisa kang pasan-pasan ang daigdig. Pero ang totoo, andiyan lang ang Diyos, laging nakatunghay sa atin. Ang gawin mo lang ay tumawag at maniwala na nariyan Siya kahit hindi nakikita. Sabi sa 2 Corinthians 5:7—”For we walk by faith, not by sight.”