Buwan ng Pag-ibig

Buwan ng Pag-ibig ay ngayong Pebrero –

Pebrero Katorse ay Araw ng Puso;

Ang puso at isip di dapat maglayo

Upang ang paligid ay laging mabango!

Timyas ng pag-ibig di dapat mawala

Pagka’t lahat tayo’y dapat maniwala –

Na pag-ibig lamang tanging tanikala

Na siyang maglalapit ng kapwa sa kapwa!

Kung walang pag-ibig sa mundong ibabaw

Lahat ng gagawin ay wala ring saysay;

Ito’y parang tubig na sa munting galaw

Wari’y mga bulang lumubog-lumitaw!

Kaya ang pag-ibig dapat nasa puso

At ang pagmamahal hindi lamang tukso;

Kung hindi ganito agad mabibigo’t

Papasok sa diwa madayang pagsuyo!

Kung huwad ang ating nabuong pagsinta

Agad na luluha sinasambang mutya;

Si lalaki namang matapat ang sumpa –

Iiwan ng giliw dahil maralita!

Kaya sa pag-ibig ay dapat timbangin

Babae’t lalaking kanyang mamahalin;

Kung puso sa puso ang pag-iisahin

Ang mahalan nila’y dala hanggang libing!

Ang lahat ng tao sa daigdig ngayon

Dapat ay may pusong dakila ang layon;

Kahi’t nagbabago takbo ng panahon

Pag-ibig sa kapwa’y dapat na mausbong!

Sa panahong ito ay pag-ibig na lang

Ang dapat umiral sa sandaigdigan;

Pag-ibig na tapat sa kapwa at bayan

Ay kinikilalang dakila at banal!

Laging naririnig ating hinahanap

Naglahong pag-ibig sa sangmaliwanag;

Kung lahat lang tayo’y iibig ng tapat

Langit ay narito’t masaya ang lahat!