Ang bata sa ulan

Mula sa bintana ng aming tahanan

pinanonood ko ang patak ng ulan;

Kung minsa’y banayad malakas kung minsan

dumadagundong pa sa aming bubungan!

Sa patak ng ulan aking nagunita –

ang isang panahong ako’y isang bata;

Basta’t umulan na ako’y natutuwa

maliligo kaming kabataang pawa!

Sa gitna ng kalye kami’y maglalaro –

sambutan ng bola takbuhang malayo;

At kung nadaramang ang ula’y hihinto

sa mga downspout ay nagpapatulo!

Nang panahong iyon sa aming probinsya

maraming bubungan ang halos sira na;

Naghahanap kami bahay na maganda –

sa tulo ng tubig kami’y agawan pa!

Mga kalye noon ay pawang may drainage

kaya umaagos sa kanal ang tubig;

Mga bahang kalye di mo mamamasid

at di tulad ngayong baha’y lampas leeg!

Sa ngayon ang ulan ay nakatatakot

Bahang paliguan ay may dagang salot;

Dumi nila’t ihi sa sugat papasok

Kaya karamdama’y tiyak na hahaplos!

Wala ring landslide kaming nasalabat

sa bayan at nayong aming nilalakad

Pagka’t kami’y batang mga walang gulat–

takot lamang kami sa kulog at kidlat!

Kaya magkaiba ulan noo’t ngayon

noo’y hintay namin maulang panahon;

Ang mga magulang lalo’t nasa nayon

magtanim ng palay ang tanging ambisyon!

Noon bahay namin kahi’t dampa lamang

kaming mga bata’y masaya ang buhay;

Hindi kami takot maligo sa ulan

pagkat bathtub namin ay kalyeng maluwang!