Karugtong ng init (88)

AKO ang umakto sa lahat ng mga pangangaila- ngan ni Michelle. Naging alalay ko si Rita. Ang kapatid ni Michelle na si Menchie na kasalu­ku­yang nasa Brisbane ay hindi agad-agad maka­ kauuwi sa­pagkat bago pa lamang naaaprubahan ang pagi­ging citizenship. Nakiusap sa akin na ako na ang gumawa ng lahat. Mas­yadong madam­da­min ang pag-uusap namin ni Men­chie. Noon pa raw ay idinadasal na niya na sana ay magkabalikan kami ng Ate Michelle   niya. Kasi raw, nalalaman naman niyang may pag­mamahal pa sa akin ang Ate niya. Sabi pa ni Menchie, kaya rin daw nag-decide nang umu­wi ang Ate Michelle niya sa Pilipinas ay dahil din sa akin.

“Kuya Ross, ikaw na muna ang bahala kay Ate. Uuwi rin ako pero hindi pa muna ngayon. Sana naiin-tin­dihan mo ako.”

“Don’t worry, Menchie. Ako na ang bahala kay Mi­chelle. Sabi naman ng dok­tor niya, walang gaanong pinsala sa ugat sa ulo niya. Maliit lang daw ang ugat at maaaring maghilom. Hindi na kailangan ang operas­ yon.”

“Gaano raw katagal ang theraphy para makapag­salita si Ate at maikilos ang kalahating katawan?”

“Mga six months daw. Kailangan daw kasing tu­lungan ng pasyente ang sarili para madaling maka­rekober. E nakikita ko na­man, na gustong gumaling agad ni Michelle. Sabi ko    sa kanya, kapag magaling na magaling na siya, pag­labas dito sa ospital e deret­so na kami sa simbahan para magpakasal.”

Kinilig si Menchie.

“Iyan ang matagal ko nang hinihiling Kuya. Alam ko naman na mahal mo talaga si Ate.”

“Sobrang mahal Menc­hie.”

“Sana kapag ikakasal    na kayo ni Ate ay maka- uwi na ako.”

“Siguro after one year puwede na kaming paka-sal.”

“Sana nga Kuya. Sa­lamat uli ha. Kung mayroon kang kailangan, halimbawa sa pera e tawagan mo      lang ako. Pakialaman mo na ang savings ni Ate.     Alam ko, ma­rami pera yan sa banko.”

“Hindi na kailangan, Menchie. Meron din naman akong naitabi. Ako na ang bahala. Wag kang mag-alala. Katulong ko naman si Rita.”

“Sige Kuya, maraming-maraming salamat uli.”

Ikinuwento ko naman kay Michelle ang mga pinag-usapan namin ng kapatid niyang si Menchie. Sabi ko magpagaling agad siya at paglabas niya ng ospital ay deretso na agad kami sa simbahan para pakasal. Umirap sa akin si Michelle. Tila may gustong sabihin pero dahil hindi nga ma­kapagsalita ay sa eks­presyon na lang ng mukha ipinababatid sa akin. Gusto kong malaman   ang ibig niyang sabihin kaya nagsulat ako sa bond   paper ng mga malala- king letters — letter A to Z. Ipinakita ko kay Michelle ang mga letter at sinabi kong ituro niya ang mga letra ng gusto niyang sabihin.

“Mahal mo pa ba ako?” tanong ko.

Itinuro niya ang mga letter na H I N D I. Pag­katapos ay umirap sa   akin. Alam ko, binibiro   lang niya ako.

(Itutuloy)