Pagtuo, pag-antos, pag-usab

Si Abraham ang gisukod sa Dios diha sa pagpangayo gikan kaniya sa iyang anak nga si Isaac ingon nga halad ngadto sa Dios. Siya ang amahan sa pagtuo nga tungod niini wala siya magdumili bisan sa paghatag ingon nga gasa sa iyang kaugmaon. Ang pag-antos usa ka kamatuoran nga sagubangon ni bisan kinsa nga mosunod sa Ginoo. Sanglit si Jesus, timaan nga supakon sa kalibutan, nan, dili ikatingala nga ang iyang mga sumosunod ang mag-antos usab sa ingon. Apan sa laing bahin, anaa ang kausaban ug ang kahimayaan nga gipakita ingon nga dangatan sa mga tawong nagtuo sa Mesiyas nga gilansang apan nabanhaw ug gihimaya. Kini ang mga mahinungdanong tema ning ikaduhang Domingo sa kuwaresma.

Ang pagtuo nagdapit kanato sa pagduol sa Dios sa paagi nga mas personal ug mas suod. Sanglit ang pagtuo mismo, usa man ka pakiglambigit. Ang pag-antos nagpahinumdom kanato nga ang kalibutan diay usa ka walog sa kahuyangan ug kasal-anan apan bisan pa ning maong pag-antos anaa gihapon ang kahulogan sa kinabuhi. Ang pag-usab sa kaugalingon usa ka malahutayong panaw padulong sa gitinguhang kabalaan taliwala sa kakulangan.