Diyaryo at pandesal

Sa kaiisip ko ng tulang pampitak

hindi napigilang maluha na galak;

Dahil nagunita masayang lumipas

sa dampang tahanang sira’t butas-butas!

Noon ay buhay pa uliran kong ina

sa dukhang tahanan ako’y alaga n’ya

Sa munting mahingi na konting barya

sa chocolate candies nagpapakasawa!

Wala na si Ama nang ako’y isilang

di siya kasama sa munting tahanan;

Mga kapatid ko’y pawang nag-aaral

doon sa Maynila hanap-kapalaran!

Matapos mag-high school sila’y nagtrabaho

sa hangad magtapos sa mga kolehiyo;

Sila’y namasukan sa kung anu-ano

kaya nakatapos sa kanilang kurso!

Noon naman ako’y nasa elementarya

sa lilimang perang baon ko sa bulsa –

Isang platong pansit at may tinapay pa

pag-uwi kay Ina ako ay masaya!

Masaya sapagka’t lagi kong kapiling

mabait kong ina ako’y nilalambing;

Bagama’t kita kong naghihirap mandin

sa munting negosyo na kaya n’yang gawin!

Madilim-dilim pa siya’y nagbabangon

kasama pa ako sa tuwing bakasyon;

Sa daraang tren na mabilis noon

kami’y pa-Maynila may bitbit na bayong!

Ang laman ng bayong ay sabon at karne

doon sa Tutuban bumababa kami;

At sa Divisoria kami’y nagbibili

sa mga tinderang doo’y kanyang suki!

Sa sistemang ito’y masaya ang buhay

sa aming mag-inang simpleng kabuhayan;

At upang baon ko medyo maragdagan

naglalako ako ng dyaryo’t pandesal!