August 23, 2007 | 12:00am
(Bro. Andrew Ma. Almonte)
Niadtong unang panahon, adunay usa ka dapit ang nahiagom sa tumang kangitngit. Bugtong si Dreno nga langayan lamang ang dunay igong pondo sa mga kandila ug posporo. Mahangyoon kaayo ang mga tawo nga miduol kaniya aron unta iyang paambiton sa maong mga kandila yawat na lang nga sila mahayagan. Apan nagdumili si Dreno sa pagpaambit niini ngadto sa iyang mga silingan. Nilabay ang mga adlaw, ug si Dreno nakaamgo sa iyang dakong sayop. Busa gisuroy niya ang iyang mga silingan aron makig-areglo kaniya ug gusto niya nga iyang ipaambit ang iyang mga kandila ug posporo ngadto kanila nga nag-antos sa tumang kangitngit. Apan giabot si Dreno sa katingala sa dihang sila mitubag: “Ayaw na lang kay naanad na kami sa kangitngit ug gidumtan na namo ang kahayag!”
Pamalandong
Samtang sayo pa, paningkamoti nga mobuhat ikaw sa maayo kay basin mopatigbabaw ang dautan ug mahimong ulahi na kaayo ang tanan.
* * *
E-mail: [email protected]
