Ang kasalanan ko kay Kuya Felipe (Ika-12 labas)

(Batay sa tunay na kasaysayan ng isang nagpapatawag sa pangalang JIM. Ang iba pang pangalan at lugar ay sadyang binago ng awtor.)

BALEWALA sa dalawang kolehiyala kung nasisilipan ko man sila. Naisip ko noon siguro’y talagang ganoon ang pag-uugali ng mga dalaga sa Maynila. Ako na laking probinsiya ay hindi nakakakita ng ganoon klaseng pag-uugali. Ang nasa isip ko pa rin ay mahinhin at mahiyain ang dalaga. Malaki pala ang pagkakaiba. Sa aming probinsiya ay wala akong makitang mga dalagang burara. Wala akong makita sa probinsiya namin na mga dalagang mahaharot o magaslaw kung kumilos. Bulgar kung magsalita.

Kakaiba pala talaga sa Maynila. At ako na trese anyos lamang noon ay nagkaroon na ng pagnanasa. May nagbabangon sa aking pagkalalaki.

"Tuli ka na ba?" tanong sa akin.

"Opo."

"Patingin nga?" at saka nagtawanan.

Hindi ako kumikilos sa pagkakatayo. Hawak ko ang panglampaso ng sahig.

"Guwapo ito kaya lamang ay tipo pa ring probinsiyano."

"Paano kararating pa lamang. Pero pag nagtagal dito yan. Tipong artista di ba?"

"May siyota ka na ba Jim?" tanong ng isa.

"Wala pa po."

"Huwag mo nga akong pupuin. Twenty lang ako no?"

"Crush meron na."

"Meron."

"Taga-probinsiya n’yo?"

"Opo."

"O opo na naman. Oo lang."

"Oo meron akong crush."

"Sa aming dalawa sinong crush mo?"

Hindi ako sumagot. Para akong natatakot sa harap ng mga kolehiyala na bulgar at masyadong magagaslaw kung kumilos.

"Sinong crush mo?"

Gipit na ako. Kailangang sabihin ko kung sino.

"Ikaw," sabi ko. Ang nakahiga sa kama na nakitaan ko ng "pisngi ang kaselanan" kanina.

"Ay crush pala ako ni Pogi. Ikaw din crush ko."

"O di magsiyota na kayo?" sabi ng kasamang babae.

(Itutuloy)