Umiyak ang langit at ito’y lumuha
iniluha nito ay ulang sagana;
Kaya lumaganap ang baha sa bansa
tao at pananim ang nangapinsala!
Wala namang bagyo, malakas ang hangin
na siyang naghatid ng ating hilahil;
Ang maraming lugar nitong bansa natin
nagmistulang dagat sa ulang dumating!
Ilang araw tayong binasa ng langit
na para bang tayo’y Kanyang ninanais
Na magbagumbuhay at tayo’y maglinis –
ng ating konsensyang marumi at putik!
Ang patak ng ulan parang di hihinto
kaya nahirapan ang maraming tao’t
Marami ang tubig na bumagsak dito
halos lahat tayo ay nasa delubyo!
Ang delubyo noong panahon ni Noah
ginusto ng Diyos at Kanyang ginawa;
Dahil sa nakitang ang tao’y masama
ginunaw ng Diyos daigdig na luma!
At ngayong bago na ang ating daigdig
itong Amang Diyos bahagyang tumangis;
At sapagka’t Siya’y ama ng pag-ibig
Ilang araw tayo na Kanyang tinikis!
Kaya hindi bagyo kundi hangin lamang
sa ati’y nagdulot ng saganang ulan;
Waring nagsasabing RH Bill kailangan
nitong buong bansang tao’y di mabilang!
Sa dami ng taong nasa ating bansa
nababahala na ang Poong Dakila;
Nagbabawas Siya’y hindi nga lang bigla
na ang ginagamit landslide at baha!
Mga mambabatas, kapwa Katoliko
ngayon ang panahon na mag-isip tayo;
Itong ating bansang sobra na sa tao –
huwag nang dagdagan ang anak at apo!
Kung magpapatuloy ang ating pagdami
basura’t kriminal dito’y maghahari;
Parusa ng Diyos – baka ang mangyari:
hindi na uulan, araw man o gabi!