Nagpasad karong mga panahona ang mga self-help books ingon man nahimugso ang mga nagkadaiyang matang sa Espiritwalidad. Timaan lamang kini nga ang tawo nangita og katagbawan sa iyang kinabuhi. Duna siya’y tinguha nga matibuok ug nahimong anaa na sulod sa iyang kasingkasing ang tinguha nga makighiusa sa tinubdan sa integrasyon nga mao ang Dios.
Ang tawag sa pagkabalaan ang dili nato angay nga isipon nga usa ka dakong pressure hangtud na hinuon dili kita malipay ni makakita og kahulogan sa tanan natong mga gibuhat tungod kay daw sa dunay naggukod kanato nga mao ang Ideyalismo nga mamahimong balaan.
Dili ikatingala nga tinukmod ning maong panlantaw, daghan ang nahimong mga Religious Addicts. Kun ang substance addiction gamiton aron maka-eskapo ang biktima sa usa ka reyalidad sa iyang kinabuhi, ingon usab niini ang religious addiction. Mahimong ang kaikag nga mangalagad ug magpundo sa simbahan o parokya mga takuban lamang sa tinagong tinguha nga molingkawas sa mga impiyernong kasinatian ug krisis sa kaugalingon.
Nahimo hinuon kitang out of touch sa atong kaugalingon. Ug dili buot ang Dios niana sa tinuoray lang. Kay ang kahimtang balaanon wala maghimo kanato nga lahi gikan sa malambigitong kalibutan ug kalikupan. Wala kini makapahimo kanatong mga anghel hinunoa, kini maoy nidason kun unsa diay katahom ang kinabuhing tawhanon kuyog sa kabuhatan sa Dios. Si San Francisco de Asis ang nakakita ning maong koneksiyon diha sa iyang mga pamalandong ug pagkinabuhi. Si Otto Rank usa ka Sikolohista ang nagkanayon: “When religion lost the cosmos, society become neurotic and we needed to invent Psychology to deal with the neurosis.” Mga tawo kita ug angayan lamang nga makipay kita tungod niini. Balaanon kita tungod niini. Busa ayaw pag-inanghel kay dili ka espiritu.