Ang pamana ng Emperador

Noong araw sa emperyong China

kutsara’t tinidor ay hindi kilala;

Mga tao noon kung kumakain na

kinayas na kahoy ang pangsubo nila!

Kung walang kawayan ay sanga ng kahoy

ginagamit nilang kutsara’t tinidor;

At nang maghari isang emperador –

gusto n’ya’y mabuhay sa habang panahon!

Immortal na buhay ang kanyang hinangad

kung kaya pinulong lahat n’yang alagad;

Ipinag-utos n’yang siya ay ihanap –

pampahabangbuhay na kanyang pangarap!

Sanlibong tauhan kanyang inatasang

gumala sa mundo at maraming bayan;

Malayong Africa huling napuntahan

at doo’y nakita “pangil” ng elephant!

Natuklasan nitong mga naghahanap

itong “ivory tusk” ang hanap na lunas;

Kapagka may lason pagkain sa hapag –

nag-iibang kulay – umiitim agad!

Kaya bitbit nila nang sila’y umuwi –

pawang elephant tusk mataas ang uri;

Agad iniutos ng Intsik na hari

sanlaksang chopsticks ang agad mayari!

Magmula na noon magpahangga ngayon

sa mga kainan sa bayan at nayon;

Ang Chinese chopsticks ang nasa komedor

siyang ginagamit kutsara’t tinidor!

Pumasok ka noon sa mga restaurant

na ang nagma-manage Cinese na mayaman;

Kutsara’t tinidor hindi kailangan

sapagkat chopsticks ang doo’y daratnan!

Nagtagal ang buhay nitong Emperador

pero nang tumanda namatay din noon;

Ang kanyang pamanang kutsara’t tinidor –

chopstick na gamit magpahangga ngayon!