Kayo ngayo'y magkayakap

NANG SI Ninoy ay bumagsak sa tarmac ng paliparan

Buong bansa ay nagluksa lumuha ang sambayanan

Sa paano ay naglaho – bayani ng katapangan,

Naglaho rin ang lalaking pag-asa ng kalayaan!

Ang duguang damit niya’y nagmistulang demokrasya

Isinuot ng babae na butihing ginang niya;

Demokrasyang punit-punit nawagayway na bandila

Na ginamit na kalasag nitong bayang abang-aba!

Sa nakitang pagkadusta buong bansa ay nagbangon

Hinawakan ang watawat na nagkulay dilaw noon;

Sagisag na itinaas ng ginang na ang dala’y sulong

Sumilaw at nagpalugmok sa masamang panginoon;

Mula noon itong baya’y nakahinga nang maluwag

Sa kamay ni Tita Cory na ang tanging hinahangad –

Ay makitang malaya na itong bayang naghihirap

Kaya siya ang pangulong inihalal nating lahat!

Sa loob ng ilang taon ang asawa ng bayani –

Bayani ring itinuring nitong bayang dati’y api;

Kalayaang hinahangad nitong bansang inaglahi

Ay nakamit na lubusan sa kamay ni Tita Cory!

Kung siya ay wala noong si Ninoy ay nag-iisa

Wala tayong kalayaang atin ngayong natamasa;

Ang mapait nga lang nito’y itong huling laban niya

Mas masakit, mas matindi pagka’t labang sarili na!

Nang dahil sa karamdaman ang asawa ng bayani

Nag-iisang naghihirap – nag-iisa sa pighati

Matagal s’yang inihiga nitong sakit na pumuti

Sa buhay n’yang dapat sana’y tutulong pa sa marami!

Habang siya’y nakaratay sa banig ng karamdaman

Di mabilang ang sa kanya’y nagdasal ng totohanan;

Ayaw nilang ang buhay mo ay kaagad na maparam

Pagka’t tanging inspirasyon ng lahat ng mamamayan!

Pangulo kang sa bayan mo’y bayani rin ang katumbas

Ngayo’y di ka nag-iisa sa landas mong paitaas;

Si Ninoy at saka ikaw ngayo’y laging magkayakap

Na kapiling ng Maykapal na sa inyo’y lumilingap!