Thank you sa commercials?

Summer Olympics. World Cup. SuperBowl. Pinaka­malalaking team sporting event sa buong mundo. Malaki hindi dahil sa bilang ng mga nakikipagtunggali – malaki dahil sa malaking bilang ng mga nanonood.

Hindi biro ang magdaos ng ganitong uri ng extravaganza. Hindi kapani-paniwalang halaga ang gugu­gulin upang ipaabot ang laban sa bilyon-bilyong ma­su­gid na sumusubaybay saan mang parte ng mundo. Ang bayad sa arena, sa pag-video ng mga laban, sa mga analysis ng comentador, sa oras na bibilhin sa ibat ibang istasyon – na mas mahal kung Live coverage kaysa delayed. Ang bumubuhay sa mga ganito at sa iba pang malaking sporting event tulad ng Pacquiao-Hatton ay ang mga adverti-sing sponsors. Nagbabayad sila nang malaki (taas ng tongpats) upang makuha iyong mga isa o dalawang minu­tong mahalagang airtime para sa kanilang produkto. Sa bayad naman nila nanggagaling ang pangtubos ng prod­yuser sa oras na binili sa istasyon para sa telecast. Sa madaling salita, kung walang katakut-takot na “TV commercial”, wala ring Pacquiao-Hatton.

Pandagdag din ang commercials sa pananabik ng     tao. Sa Amerika, sa taunang SuperBowl (championship ng American Football) nagpre-premiere ang mga ma­gagarang TV Commercial. Sa Olympics at sa Soccer World Cup, mga brand na gustong makuha o mapanatili ang world wide awareness (tulad ng Adidas, VISA, Pepsi) ang madalas mapapanood. Sa mga bata nga eh madalas mas mabenta pa ang commercial kaysa     mis­­mong palabas.

Siyempre, ganun din ang matematiks sa Pili­pinas. Wala nang sporting event na mas kinasa­sa­bikan kay­sa sa mga laban ni Manny Pacquiao. At dahil hindi na­man natin afford ang umang­­kas sa TEAM Pacquiao at mag­bigay ng personal na suporta sa Las Vegas ringside, ang malaking mayor­ya ay hanggang TV na lang, umaasa sa advertising spon­sors para mapa­nood ang laban.

Dahil tanggap ko ang katotohanang ito, mas ma­dali kong nasisikmura ang dami ng commercial na pi­ nalalabas tuwing may laban. Kung tutuusin din naman ay walang aksyong nagaganap sa pagitan ng mga round o tuwing half-time o time-out. Kung hindi ko gusto ang pi­nalalabas, bakit ko sasaya­ngin ang inis ko? Kung ma­ganda naman ang pagka­gawa, eh di bonus!