Sampaguita

Sampaguita ay bulaklak na mabango

Pambansang Bulaklak nating Pilipino;

Ang talulot nito ay isang simbolo

Ng ganda at bait at saka talino!

Tumutubo ito sa matabang lupa

Lalo’t ang nagtanim ay taong mat’yaga;

Mga mamamayang mayaman at dukha

Ito ay bulaklak na dinadakila!

Bulaklak na ito’y tinutuhog-tuhog

Ginagawang kwintas ng mayama’t kapos;

Sa mga lansanga’y mga batang musmos

Nagbebenta nito upang may magastos!

Sa gabi kung ikaw ay maglakad-lakad

Kabanguhan nito’y humahalimuyak;

Sa gitna ng bukid kung kasama’y dilag

Sinasamyo pa lang akala mo’y yakap!

Sa umaga’t hapon sa mga simbahan

Ay maraming tao ang nababanguhan;

Sila’y dumadalo sa mga kasalan -–

Na ang dekorasyon –- Bulaklak ng Bayan!

Una sa kasalan may mga nagtapos

Kaya sa graduation ito rin ay tampok;

Sampaguita garland sa estudyante’y handog

Ng ama at inang luha’y umaagos!

Kaya wala ka nga na hahanapin pa

Sa ganda at bango nitong Sampaguita;

May mga okasyong ito’y laging bida

Pagka’t nasa ulo ng hari at reyna!

At sa huling oras ng tao sa mundo

Itong Sampaguita’y dala rin ng tao;

Doon sa libingan hukay man o nitso

Isinasaboy din bulaklak na ito!

May mga bulaklak iba’t ibang kulay

Ginawang pahiyas korona ng patay;

Nasa sentry nito’y bulaklak na tunay -–

Bulaklak ng Lahing kalinis-linisan!