Ang atong Ginoo ang mihatag og kaseguroan nga iyang tagdon ug hatagan og kapahulayan ang si bisan kinsa nga gikapoyan. Kini tungod kay siya malumo ug mapaubsanon og kasingkasing.
Matud pa sa usa ka sugilanon nga dunay usa ka batan-ong edukado ang nagtuo nga nasayud na siya sa tanan. Tungod niini usa ka tigulang ang midala kaniya ngadto sa usa ka gamay’ng uma sa kamaisan. Iyang giingnan ang batan-on: “Dodong, kita ka anang mga mais, ang daghang bunga ang moyukbo gyud tungod sa kabug-at sa maong mga bunga samtang ang walay bunga ang tuyhad kaayo og barog!” Dinhi nakasabot ang maong batan-on sa mensahe sa maong sanglitanan.”
Daghan nato ang tinuod nakakat-on pinaagi sa atong makugihong pagtuon apan ang nakapait kay kining maong kahibalo ang usahay nakapahimo sa uban kanato nga mapahitas-on ug garboso. Ang atong Ginoo ang mipakita sa usa ka sanglitanan sa pagpaubos. Wala siya’y gipasiatab nga mga pulong aron siya daygon. Apan ang iyang mga binuhatan maoy nakapahimo kaniyang bantogan… Hibaw-i matud pa nga ang sapa nga lawom hilom ug ang sapa nga mabaw saba.