Ang agwa ni Melita ungo

Daghang nahibulong sa taga dinhi sa balangay sa Santol nga si Melita, anak dalaga sa magtiayong Sabel-Itok mao may gikabuangan sa mga ulitawo dinhi. Sila gyung tanan adto magyampungad sa balay nilang Melita.

Maadlaw ug magabii way puas ang mga bisitang ulitawo ni Melita nga ang tumong mao nga higugmaon sila o di ba nangandoy sila sa usa’g-usa nga unta usa kanila sugton na ni Melita. Naa sila si Turatoy, Dencio, Pedring, Meliano, Teryo, Kanor, Otik, Siloy, Melchor ug uban pa nga mga ulitawo dinhi sa balangay. Ug matag pauli nila gikan sa balay nilang Melita mao dayoy ilang hisgotan ang agwa sa dalaga nga humot kuno kaayo.

“Humota gyud sa agwa ni Melita, uy, Turatoy,” ni Dencio pa ngadtong Turatoy.

“Bisa’g nia na ta  dinhi sa layo, mora’g nagsunod gihapon nato ang kahumot ni Melita. Unta akoy sugton niya.”

“Wa man koy nasingo nga agwa, Bay Dencio,” ni Turatoy pa nga mipahiyom.

“Wa gyud, wa may agwa si Melita. Kanang mag-atubangay mi dili man humot sa agwa ang akong masimhotan niya kon dili mora mag bahong langsa.”

“Uy, yamat, binuang gud, langsa gyud, nga ang akong napanimahoan humot man kaayong agwa!” mikusog ang tingog ni Dencio.

“Basta kay langsa ang akong nasingo, Bay,” hinay’ng tubag ni Turatoy. Tuod, pagka-gabii namisita na pud si Turatoy kang Melita ug dihang duol na siya sa ilang Melita, kay iya mang malantaw gikan sa iyang nahimutangan ang ilang balay, kalit lang siyang nahauknol sa tingog sa wakwak.

Sa iyang banabana mora’g naa lang sa iyang likod. Unya nakatimaho siya’g langsa nga mora’g sama kalangsi sa baho ni Melita. Unya may misangpit kaniya. “Turatoy,” niini pa nga mihikap sa iyang bukobuko ug sa iyang paglingi maoy iyang nakita si Melita. “Kuyogi ko bi, duna lang koy adtoon.”

“Ha, uy, kakalkag sa imong buhok, Melita, ug yuna pa nganong nia ka man dinhi, ha?” nahibulong si Turatoy. Apan wala’y daghang langas gitayhopan ni Melita ang tangkugo ni Turatoy ug kalit lang nanginit ang tibuok lawas sa ulitawo.

Unya takulahaw lang nanglupad ang duha. (Kataposan)