Palangga

Matahom si Mellanie. Gawas niini malipayon, buotan ug utokan usab siya. Dili ka bation og kalaay kung imo siyang ikauban tungod sa iyahang mga pasiaw ug pakatawa. Suod kaayo kami sa usa’g-usa maong dili kalikayang itupo-tupo kami sa among uban nga mga higala. Gani “langga ang among tinawganay, minubo sa palangga.

Dihay higayon nga giagni ko si Mellanie pagpangaon sa gawas. Misugot hinuon siya bisa’g kami rang duha. Naanad man gud unta siyang kanunay namong gikauban ang tibuok barkada sa pagpangaon ug paglulinghayaw.

“Nag-estoryahanay mo ganiha ni Mylene? sukna ni Mellanie.

“Uy, nagselos! Ayaw kabalaka kay ikaw pa gihapon ang magpabilin nakong langga,” nako pa dayong kidlat.

“Wala uy! Iyaha na lang ka!” sa akong langga nga nagbuhakhak sa pagkatawa.

Nag-atubang kami sa pagkinataw-anay nga samag mga batang wala’y buot. Kanunay kaming ingon niini kung magsinungogay, apan kalit lang namingaw ang palibot dihang kalit lang usab siyang nahilom ug miyuko sa iyang ulo.

“Naay problema akong palangga?” nako pa sa kabalaka.

Igo lamang niya akong gitubag sa paglingo sa iyang ulo. Nagpabilin siyang hilom apan unya sa pipila lamang ka gutlo may luha nga midagayday sa iyang mga aping. Dili tuod niya isugid kanako apan akong nabatyagan ang kabug-at sa iyang suliran.

Wala ako maanad nga makitang magul-anon ang akong langgang si Mellanie. Nga luyo diay sa malipayon niyang panagway naglumlom ang mga kasakit sa iyang galamhan.

Kun mahimo ko pa lang untang pas-anon ang iyang suliran... ug mahimo ko pa lamang unta ang pagtug-an kaniyang tiunay ko na usab siyang gipangga ug gimahal.

Paglabay sa mga adlaw, nakahukom na akong mokumpisal ni Mellanie sa matuod kong gibati ngadto kaniya. Magmalipayon gayod kami ug dili ako makatugot nga hatagan siya og kagul-anan.

Sa tunga-tunga sa akong paghanduraw, mitingog akong selpon. Si Mellanie. Magkita kuno kami sa paborito namong kan-anan. Wala ako maglangay ug miadto gilayon ako inubanan sa panghinaot nga mibati na usab siya sa paghigugma kanako.

Hilabihang lipaya sa akong palangga sa akong pag-abot. Ug gisugat niya ako sa hugot niyang paggakos. Bisan nakalitan ako sa iyang gipakita, nahimo pa nako ang pagtuki sa tinubdan sa iyang kalagsik.

“Nagkabalik na gyud mi, sa katapusan nag-uli ra gyud kami!”

Ingon sa nabungol ako, dihang gibalik-balik kini paglitok ni Mellanie. Gitutokan ko ang maanyag niyang panagway nga puno sa pagmaya. Wala na ako makasabot sa uban pa niyang gipangsulti tungod sa akong pagkatulala tungod sa maong hitabo.

“Mananghid lang ko nimo nga ugma molarga na ko sa Canada. Buot ni Alex nga adto na kami manimuyo uban sa among mga anak. Didto na usab namo saulogon ang umaabot namong wedding anniversary.”

“Daghan kaayong salamat sa tanan, Jerry. Tungod kanimo nakita ko ang kahayag taliwala sa kangitngit sa akong kinabuhi. Kanunay kang anaa sa akong kiliran matag higayon nga nanginahanglan kaayo ako’g kasandigan sa akong mga suliran. Ikaw ang nagtukmod kanako aron manlimbasog ug magpakabuhi. Matuod kang higala Jerry,” ni Mellanie sa wala pa siya makalakaw.

Nahugno ako pag-ayo ug huyhoy ang mga abaga. Halos wala na ako makamatikod sa iyang pagpananghid nga mouna sa paglakaw kay nagahulat na kaniya ang iyang bana.

Halos wala ko gani mabatyagi ang pagdapat sa iyang halok sa akong aping. Ingon sa naparalitiko ang tibuok kong kalawasan ug nablangko ang akong hunahuna.

Ingon sa nahagmata na lamang ako sa kamatuoran dihang mikiring ang akong selpon. Si Vanesa.

Diriyot kong nahikalimtan, sayo man diay siyang mogawas karon sa trabaho aron magdungan kami pagpaingon sa tunghaan sa among anak alang sa gipahigayong family day. (Kataposan)