Hagal ka lagi

Oy, Pareng Primo, mora ma’g manugbong mo si Mare kay may mga putos man mong dala,” timbaya sa ilang kumpare nga si Tibur. “Dah, kini’s Mare nimong Elyang, paadtoon sa among anak sa Manila, dili moadto kun dili nako ubanan. Mahadlok man kuno siya kay wa pa siya makasakay og dapor bisan akong giingnan nga pareho lang mi nga wa pa makasakay og dapor.”

“Unsa goy dapor, Primo, nga darko man nang atong sakyan,” mibadlong ang asawang si Elyang.

“Dili dapor ug dili sab darko, Pare ug Mare kondili barko o bapor.”

“Mao ba? Na, hala Pare, adto na mi kay layo-layo pa ra ba ning among tugbongon basin di namo hiabtan ang biyahi paingon sa siyudad.”

Lima ka kilometros ang laktonon sa magtiayon gikan sa ilang payag sa bukid sa Aningan hangtod sa karsada sa Binabag diin adto sila mag-atang og trak paingon sa siyudad. Didto sa siyudad, mosakay na usab sila og bapor paingon sa Manila.

Sa didto na sila sa pier, Hesus! Kadako diay niining bapor Primo,” naka-pang-Hesus si Elyang. “Di kaha ta masaag niana?’

“Dili tingali Elyang kay duna man kunoy numero ang atong higdaanan nga mao say numero nga naa sa atong tiket.”

Sa nakalingkod na sila sa ilang higdaanan. “Kadaghan bayang tawo dinhi Primo, mas daghan pa man ni sa namuyo sa atong barangay. Moadto ba kaha ni silang tanan sa Manila?”

“Basta mosakay dinhi, moadto gyud sa Manila.”

“Di kaha ta masaag inig-abot nato sa Manila, Primo?”

“Dili kay sugaton man ta ni Rosa didto.”

“Layo man gyud nang Manila, Primo, pila kaha ka oras ang atong biyahi?”

“Matud nila, mga 20 kuno ka oras, busa ugma sa buntag tua na ta.”

Sa ilang pagpanganaog sa bapor, hikit-an dayon sila sa anak nilang si Rosa.

“Duol ra ang inyo dinhi, Day?” Nangutana ang inahan.

“Layo pa Nay kay tua man mi puyo sa Calamba. Tren lang ang atong sakyan didto pero mosakay una ta og jeep paingon sa estasyon sa Tutuban, dayon tren na paingon didto.”

Didto sa estasyon milukat og tiket si Rosa samtang naghinan-aw lang ang magtiayon.

“Tingali mahal ang plete sa tren,” matud ni Elyang, “kay tren na god ni, wa ni sa Cebu. Wa gyud ko magdahom nga makasakay ko og bapor ug karon tren na sab.”

“Ayaw lang palabi og kusog ang imong sulti Elyang kay maulaw ta sa mga tawo.”

“Wa man na sila makasabot, Primo kay mga Tagawog man kaha na sila.”

“Nia say daghang mga Bisaya dinhi oy, parehas nato.”

Sa ilang pag-abot sa estasyon sa Calamba, “nia na ta, Nay, Tay. Manganaog na ta.”

Og nanganaog ang tulo, apan sa didto na sila sa ubos, gilingi ni Elyang ang tren kay mora’g naghangos. “huh! Huh! Huh! Huh!”

“Ah, bale sad, bisag mahal, hagal ka lagi,” matud ni Elyang nga nagtan-aw sa tren nga mora’g gikutasan. (Katapusan)