Kalit nga nakamata si Ester tungod kay dunay mihalok sa iyang aping. Sayo pa ang kabuntagon niadtong tungora. Nakugang siya sa iyang nakita, apan daklit ra, maoy mipuli ang dako niyang pahiyom nga nagtutok sa lalaki nga naghapuhap sa iyang buhok.
“Homer!” Nakasinggit si Ester. Mikatawa siya dayong kabyon sa liog sa lalaki. “Mipauli kaman lagi?”
“Adlaw ron sa mga Minatay, Love. Maayo gyong nia ko sa ato ning adlawa.”
Nahibulong si Ester nga nagtan-aw kang Homer. Morag wala kini kadasig.
“Unya, nia nuon ka sa ato ron pero magul-anon ka man lagi?” Gikuptan ni Ester ang kamot sa bana. Bugnaw kini. Misamot ang iyang kahibulong.
“Gikapoy lang ko sa biyahe, Love. Dagko ang mga balod. Nagbarko man lang god ko. Wa sab koy tarong nga kinatulgan kagabii.”
“Sige, Love, pahuway lang una. Higda lang dinhi sa atong kuwarto. Maligo pa ko.” Mikidhat si Ester kang Homer. Ug paraygon ang iyang tingog.
Wala silay anak si Ester ug Homer. Tulo ka buwan pa silang gikasal. Usa ka bulan human sa ilang kasal, gidestino si Homer sa ilang branch sa Davao City. Usa ka Accountant si Homer sa dakong kompaniya sa siyudad. Managsama sila’g edad, 27 anyos. Nagtrabaho si Ester sa opisina sa usa ka advertising agency sa siyudad, ug kini ang hinungdan nga wala siya mokuyog kang Homer sa Davao City.
“Ngano kahang mipauli man ron si Homer nga ang among sabot, sa December na siya mopauli aron anhi makapamasko sa Cebu?” Nakapangutana si Ester sa iyang kaugalingon samtang naligo siya sa banyo. Usa ka apartment sa Borromeo ang gipuy-an ni Ester ug Homer.
Nagtapis lang og tualya si Ester paggawas niya sa banyo nga diha ra usab sa sulod sa kuwarto nila ni Homer. Malipayon kaayo siya. Matambalan na gayod karon ang iyang kamingaw sa iyang bana.
Apan labihan ang iyang kahibulong kay wala si Homer sa sulod sa ilang lawak. Gitawag niya kini apan walay tubag. Migawas siya sa lawak. Wa gihapon si Homer. Iyang giduol ang ilang katabang, si Nang Carmen, nga nag-andam sa ilang pamahaw.
“Nang, nakita nimo si Homer?”
“S-Si Dong Homer, Day? Mipauli diay siya?”
Misamot ang kahibulong ni Ester. Nasuta niya sa nawong sa katabang nga gibati usab kini og kahibulong.
“Di diay ikaw ang nag-abli sa pultahan sa iyang pag-abot, Nang?”
“Di, Day, uy! Wa man gani ko kahibawo nga mipauli siya.”
Gikulbaan si Ester. Unya mikiring ang ilang telepono sa sala. Nagdaling gitubag ni Ester ang nagtawag.
“Hello! Good morning. Kinsa man ni?” Kusog ang pagbutukbutok sa ilalom sa dughan ni Ester.
“Ang manedyer kini ni Homer diri sa Davao. Ayaw kakugang, Ester. Nadisgrasya si Homer diri, nabangga ang iyang gimanehong awto. Kagabii pa lang... Ug...”
Miluom paghilak si Ester. Wala na niya madungog ang uban pang gisulti sa manedyer. Nahulog sa iyang kamot ang awditibo. (Kataposan)