“Katulog na,” giingnan siya ni Reno. “Bantayan ko ikaw samtang matulog ka.”
“D-dili ka matulog?” Nakasukna si Xenia.
“Magtukaw ko. Dili maayong mokompiyansa. Mas maayong makabantay ta kun ugaling matultolan sa mga tawong buot mopatay nako kining atong nahimutangan karon.”
Kahilom.
“May isulti ko nimo, Reno,” ni Xenia pagkilab sa pipila ka daklit.
“U-unsa ka na?” Sukit sa lalaki.
“Nakahukom na kong mokuyog nimo ngadto sa Manila.”
Daw nakugang si Reno sa gisulti ni Xenia. Ingon sa dili kini makatuo sa gipadayag niyang desisyon.
“Wa ka ba magtiaw, Xenia?” Sukit ni Reno.
“Tinuod ang akong gisulti,” matud ni Xenia. “Na-realize nako nga lakip ako gi-hunting na sab sa imong mga kauban nga buot mopatay nimo. Ug kun magpabilin kita dinhi sa Sugbo, dili gyud ta makabaton og kalinaw.”
Nalipay si Reno sa desisyon ni Xenia. Gigakos siya niini.
“Salamat, Xenia,” ni Reno pa. “Daghan kaayong salamat nga sa kataposan, nakahukom ka na gyud pagkuyog nako.” -- Sumpayan pa