Ang payong

Sa akong pagbakasyon sa banika ning bag-ohay pa lang, human sa daghang katuigan nga wala na ko mahiduaw sa dapit nga una kong namat-an og kahayag, may gipangita ko sa suok sa karaang balay nga kabilin sa mipanaw na namong mga ginikanan nga maoy gihimong pinuy-anan sa magulang kong babaye uban sa iyang bana ug mga anak.

Ug tuod man, sa usa ka bakat nga giabog-abogan na, nakita ko ang payong -- ang karaan na sab nga payong nga maoy kanunay kong gamiton kanhi sa bayungbayong pa ko, nga maoy akong ipandong paingon sa balay ni Ingko Kardo, ilabi na kun mag-ulan.

Si Ingko Kardo mao ang nagtudlo nako sa estilo sa panulat samtang nag-eskuyla pa ko sa hayskol. Nadistansiya ang iyang balay og usa ka kilometro gikan sa among balay.

Si Ingko Kardo usa ka retiradong maestro sa publikong elementaryang eskuylahan sa among baryo nga inilang magsusulat sa pinulongang binisaya ug kadaghan na midaog sa mga tigi sa sinulatay.

Nahimo kong idolo si Ingko Kardo. Ug nakita usab niya kun unsa ko kahilig sa natad sa panulat. Uban sa karaang payong, matag Sabado nga way klase ang eskuylahan, moadto gyud ko sa balay ni Ingko Kardo.

Tungod kay gulang siyang ulitawo ug nag-inusara sa iyang balay, way makadisturbo kanamong duha nga maghisgot kanunay sa panulat. Apan dihang miggradwar na ko sa hayskol ug nanimpalad sa siyudad, wa na mi magkita ni Ingko Kardo.

Milampos sab ko sa akong ambisyon. Nahimo gyud ko nga usa ka malampusong magsusulat. Milanat sab og 20 ka tuig nga wala na ko mahibalik sa among probinsiya ug sa banika.

Nakapanglingo ko. Guba na ang payong. Wa nay panaptong atop. Pulos na lamang tukod sa alambre ang migimaw nga gitaya. Ug misamot pa gayud ang gibati kong kamingaw dihang nasayran ko nga dugay na sab nga namatay si Ingko Kardo. Ang karaang payong, ang akong pagkamagsusulat ug si Ingko Kardo, tipik na sa akong kinabuhi. (Kataposan)