Bata pa ako niadto. Ang trabaho ni Tatay, usa ka kamaniro. Ibog kaayo ko sa kartilya nga iyang baswaton ug itulod sa karsada kada adlaw. Kay gusto man kong magsakaysakay.
Mao nga usa ka buntag niana, mikuyog ko niya. Lingaw kaayo ko sa gamay'ng tabla nga akong gilingkoran nga igo lang gibugkosag buli ni Tatay ang masig ka tumoy. Lami paminawon inig tuyok sa nag-inusarang ligid sa atubangan. Kay sama sa gikargang mga sagbot, mora pod kog nagsakay'g damptrak.
Maskulado’g lawas akong amahan. Bali-wala ra niya ang pag-alsa sa bug-at nga kartilyang iyang gitulod subay sa sayidwok nga sementado. Gani, nagtaghoytaghoy pa samtang nagsud-ong nako nga malipayong nagsakaysakay sa puthaw niyang kaabag.
Nagpunay mig pahiyomay ni Tatay, dihang wala lamang damha, kalit lang mitalikid ang kartilya. Diay, nakaligis kinig bato nga ikatandi sa kumo nako ang gidak-on.
Puwerting paninguha sa akong amahan nga makabawi sa pagpanimbang. Labi na kay sa kilid sa sayidwok, nagnganga ang lawomlawom nga kanal. Apan...
Nayabo gyod ang mga sagbot ngadto sa kanal dungan sa akong pagkahagbong ug pagkadailos. Napasiyagit ang akong Tatay dihang nakita niya ang dakong bato nga nagpaabot nako didto sa ubos. Mao na lamay iyang nadungog ang hinagtob sa kakulba nga mibasal sa iyang dughan.
Nagdali si Tatay nga mibaswat nako. Maoy una niyang gihiling akong ulo nga maayo kaayong pagkaantog sa bato. Apan nahibulong siya nganong bisag gamay wala gyoy tatsa ni bun-og ang tanang bahin sa akong lawas. Ako siyang gisultian. Nga sa akong pagkahulog, dinhay mga buotang kamot nga misapnay nako -- mga kamot nga daw puma nga mihapin sa akong kinatibuk-an aron dili ako mabun-og.
Nakunot ang agtang ni erpat human nako tug-ani. Ingon sa dili siya makatuo. "Mao ba? Kinsa kaha siya?" Mao ray iyang nalitok. Unya nadungog namo ang bagting sa simbahan. (Kataposan)