Sulat

Sa dili ka pa lamyon sa hingpit sa kawalaan, Rommel, niay sulat ko kanimo. Ipabalon ko kini sa pagtalikod mo sa mga saad ug panumpa nga nahipatik sa kagahapon nga gipaningkamotan kong makalimtan. "Katahom sa sinugdanan sa atong gugma, Rommel. Saksi ang mga balod sa atong mga kalipay. Nakigdula sa hangin ang atong nga katawa niadtong higayon nga gidawat ko ang imong gugma sa baybayon sa atong dapit.

Mitimpasaw kita sa tin-aw nga dagat. Nagginukdanay sa paglangoy. Gihunghong mo kanako ang tam-is nga mga saad ug panumpa. Ako lang ang imong higugmaon sa tanang panahon. Pagkatahom sa imong mga pasalig.

Mao pay pagtaak nato sa unang tuig sa kolehiyo dihang nagkasabot ang atong kasingkasing. Gialimahan ko kini aron molipang pag-ayo. Ug nakita mo ang tanan kong paningkamot nga lig-onon ang atong relasyon.

Kanunay natong hisgotan ang atong mga plano, nga magpakasal kita human sa atong pagtungha. Nagsabot kita nga tulo lang ang atong anak. Ug kun moabot pa kining higayona, ato silang tudloan sa hustong pamatasan. Itudlo nato kanila ang kamahinungdanon sa pagmahal, sa pagka matinud-anon, sa pagpasaylo. Ug labaw sa tanan, itudlo nato kanila ang pagtahod sa usa'g-usa.

Sa akong pag-inusara karon, dili ko lang kalikayan nga makapahiyom kay pagkanindot sa atong mga plano sa umaabot. Apan human usab niini, dili ko makapugong sa akong mga luha.

Pagkadali ra gyod sa mga tuig, Rommel. Managsama kitang malipayon sa atong paggradwar sa kolehiyo. Sa maong higayon usab misamot kadako ang gugma ko kanimo. Gipanulti na tika sa akong mga ginikanan, sa akong mga igsoon, sa akong mga paryente ug sa akong mga higala. Gipasigarbo ko ikaw kanila, nga usa ka lalaki nga makamaong motuman sa saad ug panumpa diha sa atong panaghigugmaay.

Gisulti ko kanila nga nagplano na kitang magpakasal kay managsama na kitang nakahuman sa kolehiyo. Apan nahisama sa abog ang imong mga saad ug panumpa, gipadpad sa hangin. Nagpalayo sa akong kasingkasing. Sakit kaayo ang imong gibuhat, Rommel.

Milakaw ka kauban ang laing babaye nga imong giilis kanako. Haguka diay ang imong gugma, ang imong pagmahal kanako. Gipatuo mo ako sa katiunay sa imong pagbati. Gihimo mo akong tunto. Gibudhian mo ako.

Way adlaw nga dili ako maghilak. Apan wala ko talikdi sa akong mga ginikanan, sa akong mga igsoon, sa akong mga paryente ug sa akong mga higala. Ila kong giunongan. Gidasig, nga dili ko usikan ang akong mga luha sa lalaki nga wala'y baroganan.

Ug nakaamgo ako sa reyalidad. Husto sila. Dili ikaw ang lalaki nga angay kong tagaan sa akong gugma, sa akong pagsalig, sa akong tibuok nga kinabuhi. Dili ikaw ang lalaki nga angay kong pakamatyan.

Sa imong paglakaw karon, dad-a ang tanan nga gisaad ug gipanumpa mo kanako. Ayaw pagbilin og handomanan, kay karon gilubong ko na usab sa kawalaan ang akong gugma kanimo. Bisan pa man, gipasaylo ko ikaw sa imong kamabudhion. Wala kanako ang paghukom, naa sa Diyos. Siya na ang bahala kanimo. Unta magmalipayon ka sa babaye nga imong gikauban karon. Unta mounong siya kanimo dili lamang sa kalipay, kundili labaw na sa kasakit.

Nakaginhawa na ko'g luag karon, Rommel. Adiyos kanimo." (Kataposan)