Dugos ni Eva

(Gula 127)

Gimandoan dayon ni Junhan ang driver sa pagpadagan na sa sakyanan. Dihadiha miaginod ang sakyanan. Pagliko namo sa usa ka eskina, mipahugong na ang driver sa pagpadagan. Mihugyaw sila sa pagpangatawa.

“U-unsay buot ipasabot niini, Junhan?” Nangutana ko. “Asa ko ninyo dad-a?”

“Ayaw na lang pagdaghan pa og langas,” matud ni Junhan. “Masayran mo ra unya kun asa ka namo dad-a.”

“Matud mo, imo kong dad-on ngadto sa presinto sa kapolisan?”

“Kaganina. Pero karon nausab ang akong hukom. Adto ka namo dad-on sa himaya. Ug ayaw ra god kog sangpita og Junhan. Dili kana ang tinuod kong ngalan.”

“U-unsa?” Nakugang ko.

Ug nangatawa ang iyang mga kauban. Nahingpit ang akong katahap nga daotan silag tuyo nako. Nabalaka ko pag-ayo. Unsa man kahay akong buhaton aron makaikyas ko gikan sa ilang mga kamot. Ingon sa napaghilantawan ko na kun unsay mahitabo nako kun dili ko makalingkawas gikan nila.

Taudtaod na ang pagdagan sa sakyanan. Sa akong banabana, layo na ang among naabtan. Naglingilingi ko. Wala koy nakitang kabalayan. Pulos bakanteng mga lote ug mga bodega ang among gipanglabyan. Gikulbaan kog maayo.

Mihunong ang among gisakyan tungod sa usa ka bakanteng lote. Ngitngit ug mingaw ang maong dapit. Walay sakyanan nga nangagi sa maong lugar.

“Kanaog na,” giingnan ko sa lalaki nga nangalyas og Junhan.

Wala ko mokihol. Misamot ang akong pagduda nga may daotan gayod silang tuyo nako. Tingalig ila kong i-salvage kay gidala man ko nila ning mingaw nga lugar nga naseguro kong nahisakop pa sa siyudad.

Nanganaog na ang tulo ka lalaki. Gitukmod ko sa usa ka lalaki nga akong katupad paingon sa gawas. Gibunlot sab ko ni Alyas Junhan. – Sumpayan pa