Dugos ni Eva

(Gula 57)

Gi-imagine nako ang akong kaugalingon nga ingon sa gilansang dihang  misangkad na ang kargada ni Rodney sa kinahiladman sa akong pagka babaye. Wala ko makalihok. Daw sa mikurog ang akong kaunoran. Gipiyong ko ang akong mga mata og hugot kaayo.

Paglabay sa pipila ka daklit, nagsugod nag saka-kanaog si Rodney sa ibabaw sa hubo kong lawas. Gisubli-subli niya ang maong lihok ug nunot niini, nabatyagan ko usab ang pagsulod-gawas sa iyang kargada sa akong lapsanan.

Inanay nga mikuyanap sa tibuok kong kalawasan ang dili mahubit nga sensasyon. Samtang nag-anam kapaspas ang mga lihok ni Rodney, mitaob usab ang kalalim nga akong gibati. Nindot unta kaayong iagumod. Ugaling lang kay nabalaka ko nga kun buhaton ko kini, tingalig makamata sila si Papa ug Mama nga nangatulog sa pikas kuwarto. Pero wala ko gyud kapugngi ang paghangos.

Mas pinatidlom na ang pagpasangkad ni Rodney sa iyang kargada sa akong  lapsanan. Nagpabatang ko sa iyang ilawom. Nabatyagan ko ang kalalim sa matag tidlom sa iyang kargada sa akong pagka babaye. Samang kalalim ang akong gibati sa matag hulbot niya sa iyang kargada aron idasok na man balik sa ilawom.

Gibati ko ang labaw nga sensasyon karon sa ikaduhang panagbagat namo ni Rodney kay sa niadtong unang higayon nga giangkon niya ang akong pagka babaye. Sa una namong engkuwentro, dili hipno ang akong kalipay tungod kay gisakitan kog maayo niadtong  higayona sa wala pa mopatigbabaw ang kalalim. Apan karon pulos kalalim ang akong gibati sa matag atras-abante sa sampot ni Rodney. — Sumpayan pa