Kini ang mahulagway nato sa atong kagalingon. Kini tungod kay ang mga tawo karon nagpaaron man nga hingpit ug walay mantsa diha sa ilangkaugalingon mao nga dali ra kaayo gyud nga makasaway sa katawhan nga nahitumpawak sa kawalay kapaingnan.
Daghan ang pariseo karong mga panahona. Mga tawo nga motuman kuno sa mga balaod nga iya sa Dios apan ang ilang kinabuhi nahimong daw sukwahisa gipasiatab nilang kalooy. Ang kaluoy, gugma, pagtabang, nahimo man lamang usa ka dakong pagpaaron sa pamasin nga matiti ang nahabiling dugos sa tawhanong ka inocente.
Sa laing bahin, ang pagka samaran dili man babag alang kanato nga naninguha aron mamahimong matibuok pag-usab diha sa atong panaw paduliong sa human integration. Dili lang una nato isipon ang kinabuhing balaan.
Kay ang pagkabalaan usa man ka espirituhanong kahidlaw sa matag usa kanato.Gayud lang nahimong kuwang ang panaw kun wala ang kasakitan ug pagpangllutos. Mahimong mausab ang tanan kun anaa ang pag-antos. Ang pag-antos nga duna gugma pagaisipon mang sakriipisyo samtang ang pag-antos nga halayo sa gugma usa man ka dakong silot.
Imbis atong isipon ang atong mga samad ingon nga usa ka silot, hinunoa ato kining isipon nga usa ka kahigayonan sa pagsabot sa kahimtang sa mga tawo nga kanato nagpalibot.Sama kanila dunay samad ug ang ilang samad mao man ang nagpahinumdom kanato nga sama kanila kita dili hingpit busa angayan lamang nga kita mobati kanila ug sa ilang panginahanglan.
Ug pinaagi ning maong kasinatian kita unta mamahimong mga wounded healers ning atong samarang kapanohonan. Hinaut pa unta.