Unsa ma’y mga butang nga masinati o makita nato ni’ng kinabuhia, dili sama kamahinungdanon kun giunsa nato kini pagtratar o gihatagan og kahulogan nga nagdeterminar sa atong kalampusan o kapakyasan.
Ang maayo’ng panghunahuna nato, mahimo nga mawad-ag kapuslanan, kun dili nato akatahon nga kini buhaton gayud. Tungod sa kanunay, permi nato gitisok ang pagduhaduha nga kita mahadlok sa pagsulay nga maoy naglabi sa isip ang mga negatibo nga epekto ini. Isilsil sa kaisipan nga kita dili perpekto.
Komon sa atong pagkatawo nga kita masayop, apan di nagpasabot nga kita di makahimo og maayo, hangtud nga di nato palawman pagpangita nga buhaton ang mga lakang paingon sa kahingpitan. Gikinahanglan lang ang kaisog nga tutokan pag-ayo nga himuon ang tanan bisan pa kini imposible sa uban.
Kanus-a man dili gayud kita molampus sa buot nato tinguhaon nga kalampusan, kun dili kita pursigido nga ayagon ang kakulian, aron iwayon ang babag nga mosanta sa atong unahan nga pipila ka lakang na lang anihon na ang katumanan sa pangandoy. Isipa ang mga pagsulay, mao’y ato’ng kalampusan.
Pait ug makaugtas ang kakapoy ini, apan hupayon kini sa katam-is sa imong kadaugan. Dili mailarawan ang kalipay nga imong tagamtamon, ang bugti sa pagsuong nga way kukahadlok sa pagbuhat bisan sa kalisdanan. Ang mga suliran nga karon nasinati nato, pasiuna lang ni nga angay lugwayan pa ang pagpailob.
Sa matag panahon angay magpositibo sa tana’ng buhaton, kay ang Dios mao’y tinubdan sa tanang panginahanglan nato. Di gyud kita pasagdan, basta tutokan nga buhaton ang katarong nga mosunod sa iyang kabubut-on. Niya pa, kinsa kadto’ng mga masinulondon , wala unya’y igo’ng kabutangan sa mga grasya’g panalangin nga dinhi pa lang ning kinabuhia, mabuhi kita’ng malipayon.