“Dili ba diay ko importante alang kanimo, Jezebel? Wala ba diay bili alang nimo ang atong gugma?” nagkanayon si Edward.
“Human sa nahitabo sa atong mga ginikanan, wala na ko maglaom nga makabaton pa og katumanan ang atong gugma, Edward,” ako siya’ng gitubag.
“U-unsay buot mo’ng ipasabot, Jezebel?”
“Tungod sa pagpatay sa akong tatay sa imong amahan, nagtuo ko’ng masilag ka na kanako. Nahadlok gani ko nga ako’y imong panimaslan,” ako siya’ng giingnan.
“Dili kana mahitabo, Jezebel, tungod kay gimahal ko ikaw. Gawas pa, unfair kaayo kun panimaslan ko ikaw. Wala ka makasala kanako. Bisan ang imong tatay wala makasala kanako. Hinuon, ang akong amahan maoy sad-an ngadto sa imong tatay tungod kay gikabit man niya ang imong nanay. Ang imong amahan igo lang mibarog sa iyang katungod isip usa ka bana. Bisan kinsa tingali nga mabutang sa dapit sa imong amahan, ingon usab niadto ang buhaton,” matud ni Edward.
Wala ko motingog. Gihinuktokan nako ang gipanulti ni Edward. Akong nasuta ang iyang kamatinud-anon. Akong natugkad nga negatibo ra diay kaayo ang akong hunahuna. (Sumpayan)