“Unsa kaha kun makakita ka’g lain didto sa Canada nga labaw pa kanako?” Miligdong ang nawong ni Albert. “Mahitabo kaha kana, J-Josheba?”
Wala makatingog si Josheba. Igo lang kining nahatutok kang Albert nga ingon sa wala magdahom nga makapangutana ang ulitawo og ingon niadto. Ingon sa naabisan og dila ang dalaga sa atubangan ni Albert.
Taudtaod gayod ang paghabol sa bagtok nga kahilom tali kanilang duha. Wala’y usa kanila nga giganahan pagsulti. Igo lang silang nagtinan-away. Ingon sa managsama silang naghulat nga ang usa kanila maoy mogisi sa mibukot nga kahilom.
“Nahanduraw bitaw nako,” gigilis ni Albert ang kahilom pagkilab sa pipila ka daklit,” nga dugay kaayong paaboton ang tulo ka tuig.”
“Kun imong hunahunaon nga dugay kanang paaboton,” ni Josheba pa, “pul-an ka ug laayan. Apan kun dili tagdon ang pagpanglabay sa panahon, mora la’g mikilab ang usa o duha o tulo ka tuig.”
“Nabalaka lang ko, Josheba,” ni Albert nga didto motan-aw sa lawod diin nagkatap ang daghang mga sakayan sa mga mananagat, “nga basin nga sulod sa tulo ka tuig, adunay mahitabong kausaban sa atong relasyon.”
Ug samtang nagsulti siya, namatikdan ni Albert nga hinayhinay nga mibulto sa iyang hunahuna ang anino sa katahap nga muabot ang higayon nga ang usa lang ka gamay nga butang nga bunga sa iyang ilusyon nga iyang gikahadlokan mahimong dako ug tinuod. -- Sumpayan pa