Suklam (140)

“Ang haba ng kuwento ng buhay namin ano, Brent?’’ tanong ni Leah.

“Pero alam mo, nabawasan ang mga itinatago ko sa dibdib dahil sa pagsi-share ko sa’yo.’’

“Ganun naman talaga ang nararamdaman kapag ibinahagi mo ang nasa dibdib. Malaking kaluwagan.’’

“Oo. Para bang nakahinga nang maluwag at naging magaan.’’

“Pero alam mo, dama ko ang nararamdaman mo. Alam ko ang sakit naramdaman mo.’’

“Bakit naman?’’

“Basta. Malalaman mo rin.’”

“Eto naman sinu-surprise pa ako.’’

“Basta alam ko ang na­ramdaman mo.’’

“Sige hindi kita pagkakapehin kapag hindi mo sinabi, ha-ha-ha!’’

Next na pagdalaw ko sa’yo.’’

“Sige promise yan.’’

“Magpapaalam na ako. Pakisabi sa mama mo na umalis na ako.’’

“Sige Brent. Salamat sa pagdalaw at sa pakikinig sa story namin.’’

“Bye Leah.’’

“Bye.’’

Habang kumakain, ma­lalim na nag-iisip si Brent. Ang ikinuwento ni Leah ang nasa isip niya. Akalain na niyang magkatulad sila ng story ni Leah.

Napansin si Brent ng kanyang tatay.

“Ang lalim yata ng iniisip mo, Brent?”

Sinabi ni Brent ang dahilan. (Itutuloy)