Ako ay Makasalanan (73)
“ALAM mo bang napanghal ako sa paghihintay sa Morayta. Isang oras akong naghintay sa’yo pero wala kahit anino mo,” sabi ni prof na tila pinipigil ang sarili. Sumulyap naman ako sa paligid at baka me kaklase ako sa pali- gid ay marinig ang aming pinag-uusapan.
“Sumakit nga ang tiyan ko. Hindi ko kaya kaya umuwi na agad ng ha- pong iyon.”
Nakatingin lamang sa akin si prof at tila sinasalamin kung nagsasabi ako ng totoo. Kinakabahan naman ako. Baka kung ano pa ang sabihin sa akin at may makarinig.
“Absent nga ako kahapon kasi nga masama ang pakiramdam ko. Akala ko nga kung mapapaano ako. Ngayon nga e masama pa at laging maantak ang tiyan ko.”
Umamo ang mukha ni Prof. Parang nakuha ko ang loob. Kaunting drama pa at sigurong okey na.
“Baka nga umuwi muna ako sa probinsiya at magpahinga. Baka tumigil na ako sa pagpasok. Gusto kong magpaospital.”
Nabahala naman ang mukha niya sa sinabi ko. Para bang hindi makakayang wala ako sa piling niya.
“Aba e ba’t ka pa uuwi sa probinsiya e di dito ka na magpaospital.”
“Siyempre mas maganda sa probinsiya dahil andun ang parents ko.”
“Dito ka na lang magpaospital sa Maynila. Gusto mo samahan kita? Me ka-kilala akong doctor.”
Kitam! Siya pa ngayon ang nag-aalok. Baka siya na rin ang gagastos sa check-up ko, ha-ha-ha!
“Ako na lang. Gusto ko umuwi muna sa probin- siya at magpahinga. Kailangan ko siguro ng rest.”
“Teka, e paano tayo?” nagmamakaawa ang tinig.
“E di wala muna kasi nga nasa probinsiya ako.”
“Huwag ka munang magda-drop ng subjects mo. Baka hindi ka na makaba- lik dito e sayang naman ang na-enrol mo. Mag-file ka muna ng leave. Teka saan nga bang probinsiya mo.”
Hindi ko sinabi.
“Ba’t ayaw mong sabi-hin?”
“Huwag na.”
“So kailan ka babalik dito sa Maynila?”
“Bahala na.”
“Pagdumating ka na, tawagan mo ako ha. Ito ang number ko sa bahay…” Dinukot ko ang pitaka at kumuha ng calling card. Iniabot sa akin. Tinanggap ko ang card.
“Sige, me kakausapin pa ako,” sabi ko.
“Sige ingat ka Tess. Tawagan mo ako ha?”
Tumango lamang ako.
Hindi mo na ako makikita pa. Hindi na ako papasok. Bakit pa e maayos na ang lagay ko kay Mon.
Iyon ang sinasabi ng isip ko habang naglala- kad palayo kay Prof. Maghintay ka sa wala!
(Itutuloy)
- Latest
- Trending
