Ninong (30)

MATAGAL din ang pi­ nag­tiis ko bago mang­yari ang pagkakataong ito. Matagal na pinlano ang pagbabalik sa Pi­lipinas maisakatuparan lamang ang matinding pagnanasa. Hindi dapat masayang ang lahat.

Kahit sinong lalaking macho ay hindi maa­ aring matanggihan ang kagandahang nakala­tag sa kama. Si Diana sa tingin ko ay higit pa sa isang Diyosa.

“Ano Ninong?” ta­nong ni Diana na na­halata yata ang pagmu­muni ko. Nag­hi­ hintay na ang diyosa    sa salakay ng hayop na gutom sa laman.

Uhaw si Diana. Unang sunggab ng hayop sa laman ay nag-alumpihit agad. Hindi malaman ang gagawin. Nayugyog ang kama sa kabila na mati­bay at matatag.

Paulit-ulit ang nang-ya­ring pagsunggab ng gu­tom na hayop sa la-man hanggang sa mag­ma­ka­awa na.

“Sigeee naa Ninonggg,” sabi na tila musika na-man sa pandinig ko. Tila nga nagpapabata ang pagtikim sa “bata”. Saba­gay hindi pa naman ako matanda. Mahigit pa la­mang 50. Kalakasan pa.

Hindi ko na inisip ang nasa Riyadh. Bahala na siya roon. Basta ang ma­halaga ay kapiling ko na ang matagal na pinapan­tasya. At alam ko, bago ako tumulak patungong Riyadh ay maraming be­ses kaming magkaka­sama ni Diana.

Nang matapos ang dalu­yong sa silid na iyon ay nakita ko ang matamis na ngiti ni Diana. Aywan ko kung ganoon ding   ngiti ang namutawi sa kanya makalipas ang unang gabi nila ni Jigo.

“Matulis ka Ninong.”

“Sino naman ang hindi magiging matulis sa katulad mong kaakit-akit?”

Nagtawa si Diana. Mas maharot pa. Pag­ka­tapos ay pinupog ako ng halik. Gigil pa.

(Itutuloy)