YON ang unang pagkakataon na nakita kong lumuha si Fil. Masyado na ang pagkaawa sa sarili na pinalubha pa nang hindi pagdalaw ng dala- wang anak. Malaki ang sentimiyento lalo pa kay Jen.
"Sabi mo sa akin noon huwag akong iiyak e ba’t ikaw umii-yak din…"
"D-di n-naman a-ko u-umiiyak."
"Hindi umiiyak e ayan at may luha sa pisngi mo…"
"L-lumuluha lang, h-hindi u-umiyak…"
"Ganoon din iyon."
Niyakap ko si Fil.
"Huwag ka nang lumuha. Kahit na hindi ka iniintindi ng dalawang anak mo, narito naman ako."
"K-kaya n-ga sabi ko, w-wala na a-akong p-pakialam sa-sa kanila. Ta-tayong da-dalawa na lang Nena."
"Oo, tayong dalawa na lang. Hnidi kita iiwan kahit anong mangyari."
Mahigpit ko siyang niyakap. Totoo ang sinabi ko kay Fil. Hindi ko siya iiwan…."
"Ka-kapag na-namatay ako, m-mag-asawa ka N-nena…"
"Huwag kang magsalita ng ganyan, Fil! Magagalit ako."
"B-biro lang…"
"Masamang biro ‘yan…"
Pinisil ni Fil ang palad ko.
(Itutuloy)