Puso sa puso

Ang pag-ibig ay ano ba? Ito’y banal na damdamin

Sa puso ng mga tao’y parang hukay na malalim;

Lalim nito’y di maabot – di mo kaya na dukalin

Pagka’t mga ugat nito’y matibay pa sa mulawin!

At saka kung ang tao’y nakabaon na sa lupa

Puso nitong nasa dibdib buhay pa rin kaipala;

Kaya walang kamatayan ang pag-ibig na dakila

Lalo na’t sa kanyang mahal ay matapat sa sumpa!

Mga pusong nagmamahal maligaya sa tagumpay

Ang mabigo sa pag-ibig nagkakamit kamatayan;

Ang puso ay walang tibok kung ang puso’y patay

Lalo’t puso ng babae’y nais lamang paglaruan!

Pag-ibig ay nagmumula sa puso ng mga tao

Kung ang tao’y walang puso ito’y hindi sumusuyo;

Kung diwa lang ang kikilos pag-ibig ay mabibigo

Pagka’t puso ang tuwina ang mithi ay kapwa puso!