“Teka, magsiyota na agad ang nasa isip mo e hindi ka pa nga nanliligaw sa akin,’’ sabi ni Leah na nakatawa at nakikita ang mapuputi nitong ngipin.
“Hindi pa ba ako nanliligaw sa iyo Leah. Akala ko sinagot mo na ako?’’
Nagtawa si Leah pero pinigil na mapalakas dahil may katabi na sila.
“Ang galing mo talaga, Brent.”
“Magaling manligaw?’’
“Magaling mambola!’’
“Hindi ah.’’
“Dinadaan mo sa mga biro pero totoo na pala yun.’’
“Ah gusto mo totohanan na?”
Nagtawa si Leah pero mahinhin.
Pagkatapos ay sumimsim ng kape.
“Mahilig ka ba talaga sa kape, Leah?’’
“Ba’t mo naitanong?’’
“Wala lang. Ako kasi mahilig.’’
“Coffee lover ako.’’
“Aha e di gusto mo rin ako?’’
“Bakit?’’
“Coffee lover ka e di ang gusto mo ay katulad kong mahilig din sa kape.’’
“Ang galing mo talagang mambilog ng ulo.’’
“O di ba sabi mo mahilig akong mambola, o ayan nabilog na kita.’’
Pasimpleng kinurot ni Leah si Brent.
“Sige tama na ang pambobola. Totoo na ang pag-usapan natin.”
“Sige. Totoong magsiyota na tayo?’’
“Nakakaasar ka, Brent.’’
“Ano? Magsiyota na tayo?”
“Bahala ka.’’
Maya-maya, napatingin sa kanyang relo si Leah. Nagulat.
“Ang bilis ng oras—nine na! Uwi na tayo, Brent.’’
“Sige. Ihatid na kita.’’
(Itutuloy)