Suklam (116)

“Sana hindi dito ma­tapos ang pagkikilala natin,’’ sabi ni Brent.

“Siguro naman hindi,’’ sagot ni Leah. “Mukha ka namang mabait at honest. Isinauli mo nga ang wallet ko.’’

“Mukha ba akong honest?’’

“Oo.’’

“Thanks.’’

Maya-maya mas malalim at makahulugan ang sinabi ni Brent kay Leah.

“Bakit kaya parang ang gaan ng loob ko sa’yo? Para bang matagal na kitang kakilala.

Hindi ako nakadama ng pagkatorpe o pagkadu­ngo.’’

“Bakit torpe ka ba dati?’’

“Medyo. Hindi naman katorpehan.’’

“Tingin ko naman hindi ka torpe. Parang kalog ka nga—palabiro at bungis­ngis!’’

“Talaga?”

“Oo. Kaya nga panatag ako sa’yo, ha-ha-ha!’’

“Kalog pala ang dating ko sa’yo, ha-ha-ha!’’

“Natuwa nga ako sa’yo dahil ang bilis mong nagyaya na mag-coffee tayo. Hindi ako nakatanggi.’’

“Parang nahipnotismo ka, ganun?’’

“Oo. Naging sunud-sunuran, ha-ha-ha!’’

“Ang sarap mong ka­sama, Leah.’”

“Ikaw din, Brent.’’

“Mabuti na lang at nalaglag ang wallet mo at ako ang nakapulot. Makakatagpo pala ako ng babaing masarap kasama.’’

Napangiti nang buong tamis si Leah.

(Itutuloy)