‘Patay kayo, mga corrupt’ (34)

KULAY vinegar ang mukha ng mayor na corrupt, patakbong lumabas ng internet shop. Sinalubong agad ng bodyguard. “Bakit po, Meyor?”

“Sa maniwala ka’t sa hinde, merong multo sa loob, pinanlisikan ako!”

“Ho? Babaing multo ho ba?”

Tumango ang corrupt, pasimpleng lumayo sa internet shop, palapit na sa kotseng bullet-proof. “Magandang multo, Reyes, batambata pa…gaya rin ng nagpakita sa mga nagpatiwakal na politicians…”

“E…bakit naman pati sa inyo e nagpakita, mayor? Di ba ho sa mga corrupt lang nagmumulto ‘yon?  Di ba ho hindi naman kayo corrupt?”

Galing sa ilong ang sagot ng punong-bayan. “T-talagang hindi! My record of service to the people will show that I am not corrupt, Reyes!”

Pinayapa ng bodyguard ang amo. “False alarm ho siguro, nagkamali lang ng pakita ang multo. Huwag n’yo na lang intindihin.”

Ang mayor ay tipong ‘mamatay na ang umamin’. Ayaw mapulaan. Anyway daw, wala pang nag-aakusa sa kanya ng  plunder; malinis niyang naitatago ang pagiging corrupt.

“Doon tayo sa Maynila tutuloy, Reyes. Bahala sa buhay niya ang multo.” Nagpapakahinahon ang tiwaling mayor.

SA internet shop, patuloy na nakakapag-usap sa computer sina Mark at Arlene.

“Nakita ka n’ung nakabarong Tagalog, di ba, Arlene?”

“Oo, pinandilatan ko pa nga, e. Corrupt mayor ‘yon na magaling magtago ng mga ninakaw.”

“Palagay mo, aamin na…?”

“Walang plano. Akala’y tatantanan ko siya.”

“Ano’ng gagawin mo, Arlene?”

“Ang dapat gawin sa corrupt. Saka na tayo muling mag-internet, Mark. Got to go.”

Kusang namatay ang computer number 35. Naunawaan ni Mark na nakaalis na ang nobyang nagmumulto.

“God bless you, Arlene,” naibulong ng binata.

SA bullet-proof car, ang mayor ay nakikiramdam habang naglalakbay pa-Maynila. “Napaka-KJ ng multong ‘yon! Buwiset!” (ABANGAN)