‘The lonely ghost (4)’

“SUMPA man, tamaan man ako ng kidlat—totoo ang sinasabi ko. Nagmulto sa akin si Maria Clara at tinanong nga kung siya ay nasa Filipinas! ‘F’—hindi ‘P’-- ang ginamit niya sa Pilipinas! Gaya noong panahon ng Kastila!” natetensiyong kuwento ni Aling Ebeng na magbabalut.

Nagkatinginan sina Jake at Menchu. May mali sa istorya ng ale.

“E, misis…baka po akala n’yo lang e si Maria Clara. Nagpakilala ho ba sa inyo?” magalang na tanong ni Jake.

“Hinde. Pero kilala ko siya. Magkakilala sila ni Rizal.”

“Misis, hindi po puwedeng magmulto si Maria Clara dahil hindi siya totoong tao. Karakter lang po siya sa Noli Me Tangere ni Rizal.”

Saglit na nag-isip ang magbabalut. “Basta ang nagmulto sa akin ay inakala kong si Maria Clara dahil…dahil naka-baro’t saya.”

Tumangu-tango ang dalawang young adults. Kinunsulta ang dala nilang digital gadget—ang ghost locator.

“Saan po bang lugar saktong nawala ‘yung multo, misis?”

“Teka, naniniwala kayong nakakita ako ng multo—e, sino ba kayo, mga anak? M-mga ispi­ritista o kuwan…exorcist ba ang tawag?”

Umiling ang dalawa. “Kami po’y ghost cha­           sers, misis.”

“Sakali po, itong nagmulto sa inyo ang masusundan namin.”

Nakaunawa naman agad ang magbabalut. “Dito, mga anak, dito saktong naglaho ‘yung  naka-baro’t saya! Tingin ko’y papunta d’un!”

Nagpaalam agad sina Jake at Menchu, susundan ang direksyong itinuro ni Aling Ebeng.

“Teka, malungkot nga pala ang multo! Napa­kalungkot!”

“Opo! Thank you po!”

ANG malungkot na multo, si Clarissa, ay nagi-guilty sa nangyari. “Nabasag ang kanyang mga itlog, dahil natakot siya sa akin…”

Naglalakad siya sa tabing dagat, naluluhang patanaw-tanaw sa papalubog nang araw.

“Raymundo, isang maghapon na naman ang lumipas, hindi pa rin kita nakikita…pinagtataguan mo na ba ako, irog?”

Hindi nagpakita ang kanyang multo sa mga nasa tabing dagat, pero narinig ang kanyang hagulhol. “Hu-hu-hu-huuu.”   (ITUTULOY)