The ghost of ‘padre tililing’(22)
SA UNANG pagkakataon sa buhay niya, napahagulhol ang smuggling queen. Hu-hu-hu-huuu.
Naaawang nagagalit kay Miranda si Antonya. Nanghihinayang sa nawasak na sasakyan.
“Mabuti na lang at hindi idinamay ang dalawa pa naming sasakyan,” sa loob-loob ni Antonya.
“Antonya, niyari tayo ni Tililing...”
Umiling ang alalay-amiga. “Pansamantala lang, Miranda. May pangontra akong binili ko noon sa Libya.”
Inilabas ni Antonya mula sa baul ang dalawang puting bato. “Lahat ng impakto sa mundo, Miranda, takot dito.”
“Pero hindi impakto si Tililing, Antonya. Bayani siya ng mahihirap na mangingisda.”
“Ang hindi natin kapanalig ay impakto, Miranda. Kalaban si Tililing, kung gayo’y impakto siya.”
Umakyat sila sa ikalawang palapag ng bahay sa tabing dagat. Pagod na pagod si Miranda.
Ibinagsak niya sa mahabang sofa ang katawan, nais tulugan ang problema. Nakatulog naman agad.
Si Antonya ang gising na gising. Desidido itong durugin si ‘Padre Tililing’. Isinumpa nitong hindi na matatakot sa mortal nilang kaaway.
May libro ng ritwal si Antonya. Mga dasal at incantations; panlaban nga sa mga impakto.
Nagsindi siya ng itim na kandila, nagsimulang dumasal sa sariling Amo. “Buluulawi, tigawu, labuuu.”
Si Mranda ay walang kamalayan sa ginagawang ritwal ni Antonya; humahagok sa pagtulog.
Sa labas ng malaking bahay ni Miranda, ang araw ay sikat na sikat. Nagbibigay ng sapat na init.
Binugahan ni Antonya ng hangin ang sindi ng kandilang itim; namatay ang apoy nito.
Saglit pa ay nasa labas na si Antonya, dala ang mahabang sandata.
Sumakay siya sa SUV na hindi na-damage ni Miranda.
(ITUTULOY)
- Latest
