44 na nawala

Malungkot ang naulila ng ama at ina

Lalo’t mga anak sa kanila umaasa;

Ang magulang pagnawala sa pamilya

Ang pamilya’y mawawasak maglalaho ang ligaya!

Malungkot ang doctor kung walang nurses

Na sa kanya’y aalalay sa gawaing paglilinis

At paggamot sa sakit na tinitiis

Ng mga nagkakasakit.

Malungkot ang lider kung walang tauhan

Lumalaban siyang bulag sa labanan;

Ang kakampi niya ay hangin at ulan

Kaya bawat putok ay tinatamaan!

Malungkot ang pangulo na takot sa tao

Kaya pag may gyera ay patakbo-takbo;

Kaya sa Mindanao kahit kaunting gulo

Tumatakbo siya sa mga sundalo!

Malungkot ang puno kung ito’y mababa

At kung itong puno ay iba ang kulo;

At dapat ang puno tapat sa pangako

Hindi nagbabago sa sumpa at suyo!

Malungkot ang puno kung tapat sa gawain

Hindi nag-iiba sa kaniyang tungkulin

Kung siya ay tapat hanggang sa malibing

Kung siya ay tapat walang pagmamalinis!

Malungkot ang puno kung ang mga sanga

Matagal nang bansot ayaw nang mamunga;

Kung ang kanyang ugat ay bulok na

Iba na ang gagawin malakas pa!

Malungkot ang puno ngayong iba na nag misyon

Ngayong kanyang anak iba na ang layon;

Ito’y nagbago nang kanyang ambisyon

Mga kawal na 44 ay nabaon!