Sa iyong libingan (Alay kay Remedios Magadia)

Nang ikaw ay kunin ng Dakilang Ama

puso ko’y nabiyak at ako’y lumuha;

at ngayong sa buhay ako’y nag-iisa

masayang araw lang ang ginugunita!

Bulaklak, kandila saka mga dasal

ang tanging dala ko sa iyong libingan;

sa iyong tinungo na kabilang-buhay

sana’y sumaiyo ang kapayapaan!

Diyan sa libingang malamig na lupa

damhin mo ang aking matapat na sumpa;

ang init ng aking tapat na adhika

ang iyong kapiling sa tuwi-tuwina!

Alam kong nang ikaw sa aki’y lumayo

naging matapat ka sa iyong pangako;

pero batid ko ring malungkot ang puso

nang ako’y lisanin sa mundong baligho!

Paano ngang ikaw ay di malulungkot

sa iyong paglisan ay naghihimutok;

buhay natin noon ay palaging saklot

ng dusa’t pighating hindi ko malimot!

Nang tayo’y magsama tayo’y naghihirap

kapos sa salapi’t buhay na pangarap;

ang ating tahana’y sira’t butas-butas

sa araw at ulan tayo’y umiiwas!

Salamat at ikaw nalibing sa ayos

sa tulong ng ating anak na umirog;

sa iyong lapida luha’y umaagos

pagka’t mga anak sa dusa’y tumapos!

Kung ikaw sa akin ay di lumigaya

sa kabilang buhay sana’y masaya ka;

mga anak, apo, ang laging kasama

sila ang sa akin – bigay mong pag-asa!