Sungit ng panahon ay ramdam ng tao
ito’y dumarating kung kailan ayaw mo;
Sa malaking ilog namangka si Cerio –
lumakas ang hangin alon ay nagloko!
Sa lakas ng hangi’t malalking alon –
ang bangka ni Cerio napadpad sa talon;
Siya’t tatlong anak ay nahulog roon –
sila ay patay nang nakuha ng patrol!
Habang nasa loob ng isang niyugan
lumakas ang hangin at biglang umulan;
Sa lakas ng hangin niyog nagbagsakan
may mutyang minalas siya ay namatay!
Sila ay maraming namaril ng ibon
sa gilid ng bundok napadako roon;
Walang anu-ano ay biglang lumindol
mga namamaril ay nalibing doon!
Mayro’ng mag-asawang noo’y naglalakad
sa tabi ng daang malawak na landas;
Nawalan ng preno ang malaking truck
sila’y sinagasa at namatay agad!
May magkasintahang namamasyal lamang
sa tabi ng dagat nang biglang umulan;
Kumidlat, kumulog sila’y tinamaan –
kapwa sunog sila na pinaglamayan!
Tatlong bata sila naglaro sa kalye
biglang nagkagulo di sila kumubli;
Palibhasa’y musmos sila ay nasawi
sa barilang pulis at mga salbahe!
Ang Mayor sa amin doon sa probins’ya
ninong ko sa kasal at kay bait niya;
Mga binabagyo tutulungan sana –
bumagsak na buko –pumatay sa kanya!
Mga naghahangad na biglang yumaman
laging naglo-lotto ay walng tamaan;
Kaya buhay nati’y walang katiyakan
lalo’t dumarating mga kamalasan!