Ang sekreto ni Msgr. Margarito

Sa mabugnaw’ng salita sa mga pari sa seminaryo ako natulog didto uban ang mga Bol-anong pari. Kuyog nila si Msgr. Margarito nga bisan kun tigulang na apan pabilin gihapon siyang batan-on og kasingkasing ug panlantaw. Apan luyo sa maong kasiaw anaa nagpahipi ang makinaadmanong panlantaw. Mao nga sa matag higayon nga siya motingog, ako gyung paminawon mga pulong bulawanon. Gipaambit niya kanako ang iyang sekreto: “Tilawi sa ginagmay nga paagi ang kinabuhi!” Sa laktod, gikinahanglang mamahimo kitang mapangitaon sa mga lamas nga nagdugang sa potahe nga ginganlan og kinabuhi. Dili maayo ang mga extremes sa kinabuhi. Gikinahanglang igo lang ug balanse ang tanan labina kun kini ang maglambigit sa imong panlawas ug sikolohikal nga gambalay.

Apan adunay duha ka mga mahinungdanong pahimangno ang iyang giluwatan ngari kanako: Una, kun duna kay libreng oras pagrosaryo gyud. Ikaduha, diha sa imong kasuko: Ginhawa og lawom aron mawala ang imong stress. Mao nga sa dayon nakong duol kaniya aron ako mokompisal siya nagkanayon: “Basin nagtuo ka nga ako bungol na! Makadungog pa ko dodong sa imong mga sala!”

Ug tinuod nakadungog gyud siya ug tataw kaayo ang iyang mga tambag sa bungol kong mga dalunggan ug buta nga kasingkasing...Saludo ako kanimo Msgr. Margarito sa Tagbilaran.