Pagpamalandong alang sa Malangkubong Kaayohan

Daghan sa mga tawo ang ganahan kaayo mangulekta sa bisan unsang hilig nila. Ang maong koleksiyon magdepende sa ilang hilig ug kinaham. Gikan sa mga antiques, libro, bulak ug uban pa. Apan daghan sa mga tawo usab ang hilig kaayo mangulekta og isigkatawo dili tungod kay sila giisip nga tawo kun dili sila gipakasama lamang nilang mga butang.

Nakiglambigit kita segun sa gamit o pulos. Nahikalimtan nato nga nakiglambigit kita tungod kay sila tawo sama kanato. Gikutlo ni Diarmuid O’ Murchu gikan nilang Brian Simme ug Thomas Berry kining mosunod: “What we have gained by controlling the world as a collection of objects, we have lost in our capacity for intimacy in the communion of subjects.” (cf. Transformation of Desire p.77). D ili paigo ang maghunahuna ug ang pagsud-ong sa kalibutan ginamit ang mga mata. Matud pa ni Durmuid O’ Murchu: “Instead of relying so heavily on the eye, which we use consistently to analyse, quantify and capture things for human use, we need to give touch a central place in our engagement with life. Si Sally McFague nagkanayon: “Touch is our closest sense, sight the most distant.”

Diha sa atong pakiglambigit, mahinungdanon kaayo nga atong himuon ang kinabuhi ingon nga kahigayonan nga makahikap ug hikapon diha sa malambigitong pagbinayloay sa mga kaugalingon. Ang kinabuhi ni ang kalibutang tawhanon dili usa ka human nang daan nga produkto.

Ang kinabuhi usa ka dakong posibilidad nga gihatagan og nagkadaiyang matang sa mga posibilidad. Kini ang nakapahimo sa koleksiyon nga interesante sanglit, ang gikolekta nga higala ang buot usab nga mangolekta og mga bag-ong posibilidad sa pakiglambigit.