Usa ka huwes ang nabantog kaayo sa pagduki-duki ug pagpakaylap sa mga balaudnon nga manalipod sa mga kabataan gikan sa bisan unsang abuso; pisikal man, sekswal o emosyonal. Usa ka adlaw niana ang iyang bugtong anak lalaki ang niduol kaniya nga nagkanayon: “Papa, magdula ta!” Ang amahan igo lang miingon: “Na, busy pa man ko dodong, naa pa ko’y gisulat nga libro para sa mga bata nga sama nimo!”
Bisan unsa na lang ang gihimo sa bata apan wala gyud siya matagad sa iyang papa. Paglabay sa pipila ka gutlo, adunay bata nga makililimos nga nanuktok ug nangayo og pakitabang sa maong huwes. Tuod man, ang maong huwes, mipakaon kaniya, milingaw kaniya (unsaon, iya baya ning kawsa).
Human sa pipila ka gutling ang maong bata ang mapahiyumon kaayo nga nagkanayon: “Ay, salamat! Nakuha ra gyud nako ang imong atensiyon!” Siya mao ang iyang anak.
Ang kadaghanan kanato ang wala makasulod sa malambigitong pakigkuyog sa atong isigkaingon gumikan sa wala paghatag og pokus o atensiyon ni bisan kinsa o sa bisan unsa ba kaha. Mao nga wala kaayo nato matagamtam ang bili sa hinugpong panaw padulong sa integrasyon. Aron mas mahimong mabulokon ang pagkinabuhi, ihatag ang kinatibuk-ang atensiyon o pokus.
Sa laktod himoa ang kalibutang malambigiton ingon nga usa ka makahuloganong estado sa pagpakabuhi. Kay daghan kanato karon ang mga kulang sa pagtagad (KSP) busa angay lamang nga himuon nato ang laing KSP nga mao ang kukabildo sa panaw.