Phobia sa baha
Kagabi’y nakita ang buwan sa langit
sa siwang ng ulap ay biglang namasid;
Ito ay maganda at kaakit-akit
bilog na bilog s’ya’t kay ganda ng hugis!
Dahil sa liwanag ng buwang namasdan –
ay nakita ko rin Inang Kalikasan;
Banayad ang hangin, dahon ng halaman
umuugoy sila’y marahang-marahan!
Kaya naisip kong hindi na babagyo –
hindi na uulan na parang delubyo;
Pero nang umaga na nagising ako –
ang patak ng ulan malakas na ito!
Ako ay nagbangong malakas ang kaba
na baka maulit ang higanteng baha;
Pagka’t natutulog hindi ko nakita
naglaho ang buwa’t umulan na pala!
Dalwang araw pa lang matapos ang Undas
umulan na naman na lubhang malakas
Ganito rin noong nagbaha kaagad
kaya ang pangamba sa puso’y namugad!
Sa totoo lamang di kami binaha
subalit ang phobia sa mga nasira –
Ang disaster pala kahit na humupa
Ang takot sa puso’y hindi nawawala!
Kaya pala gayo’y may bagyo na naman
at ang bagyong ito’y may bagong pangalan;
Ito’y papalapit sa malayong bayan –
doon sa Aparri – sa Metro’y maulan!
Buntot lamang ito ng bagyong parating
kung kaya maulan sa ating baybayin;
Ngayo’y nagdarasal ang diwa’t damdamin:
sana’y di maulit na tayo’y bahain!
At nang tumanghali – sumikat ang araw
ang galak sa puso ngayo’y nangibabaw
Mabait ang Diyos di N’ya papayagan
na bumahang muli’t maraming mamatay!
- Latest
- Trending