Bingi-bingihan at pipi-pipihan

ANG magsalita at makinig ay malaking biyaya. Magpa­salamat tayo sa Diyos at ipanalangin natin ang mga may kapansanan. Pagalingin nawa sila ng Panginoon. Ang mga signed language at hearing aids ay naging malaking tulong sa kanilang pakikipag-ugnayan. Ayon kay Isaias: “Makarinig ang mga bingi , awit sa galak ang mga pipi”. Sabihin natin sa mga may karamdaman na huwag silang matakot at lakasan ang loob sapagka’t nilikha tayo ng Diyos at ang kapaligiran. Subali’t makikita pa ba natin ito at maririnig ang awit ng mga ibon sa him­papawid kung tayo mismong mga tao ang sumisira rito: Ang ilog, halamanan, kabundukan at karagatan.

Igalang natin at mahalin ang kalikasan sapagka’t ito’y ating kapwa nilikha. Huwag tayong mamili at magtangi ng kapwa. Pinipili natin kung sino ang may appeal sa atin. Kaya’t sabi ni Santiago na huwag nating itangi ang mga material na kaanyuan: Singsing na ginto, magarang damit at maraming pera. At sa kahirapan nating mga Pili­pino ay hindi lamang paghanga kundi ano ba ang ating mapapala! Pinipili natin ang mga mayaya­man:  Dito kayo maupo at ang mga dukha ay halos di natin pan­sinin. Tu­ma­yo ka na lang dyan o sa sahig ka na la­mang mau­po! Ating tan­da­an na hinirang ng Diyos ang mga duk­ha sa sanlibutan upang maging maya­man sa pana­nampalataya.

Si Hesus ang ating Dakilang Manggagamot, ipina- tong Niya ang Kanyang kamay sa lalaking bingi at    utal. Inilayo sa karamihan isinuot ang daliri sa tainga nito tumi­ngala sa langit, nagbuntong hininga at sinabi: Effeta, ma­buksan ka. Nawala ang pagkautal at nag­salita nang ma­linaw. Ipinagbilin pa Niya na huwag ipa­malita ang kanilang nasaksihan. Subali’t ang tao ay hindi makapagtago ng kabutihan ng Diyos!

Marami sa ating mga Pinoy na makaiwas lamang sa mga sigalot ay nagbibingi-      bi­ngihan. Ayaw nilang mapa­da­may sa mga nakurakot   nila sa ka­ban ng bayan. ito’y ka­ramda­mang walang kaga­li­ngan, sinadya nilang ma­ ging pipi at bingi para itago ang katoto­hanan.

Patawarin tayo ng Pa­nginoon!

Is 35:4-7; Salmo 1 46; San­tiago 2:1-5 at Mk 7:31-37