MARSO 1, 2009: Ikaduhang Domingo sa kuwaresma
Mga Pagbasa: Gn. 22:1-2,9-13.15-18/Sal. 116/Rom. 8:31-34/Mk. 9:2-10
Si Papa Juan Pablo II ang nagkanayon kalabot sa Pagkausab sa Dagway sa atong Ginoo ning mosunod: “It is not only the Revelation of Christ’s glory, but also a preparation for facing Christ’s resurrection . It involves going up to the Mountain and going down the Mountain” (cf. Vita Consecrata n. 14). Diin diha sa ilang pagbalik ilang ipaambit ang bisan unsang ilang nadawat ug nasinati uban sa gihimayang Cristo.
Lisud ang panahon karon. Pait ang manginabuhi ug labaw na daw lisud ang magkinabuhi segun sa gilatid nga tulumanon ingon nga mga Kristohanon. Ang nanghinobrang Krisis maoy nagdapit sa uban nga madesperado ug talawan diha sa pag-atubang sa krus ug pagsulay. Mao daghan nato ang buot moeskapo ug ang nakapait adunay uban nga magpakamatay na lang aron matibway ang tanan.
Apan ang panaw padulong sa kahingpitan ug kabanhawan ang dili mamahimong mahawa sa panaw sa kalisdanan. Walay Pagkabanhaw kun wala ang Kamatayon. Walay kadaugan kun walay kapildihan. Imbis himoong babag ang kalisud ug kapig-ot atong hunahunaon nga anaay giandam ang Dios nga maayo kaysa mga kalisud nga atong gisagubang karon.