SALU-SALUNGAT sa modernong buhay. Ayaw magtugma-tugma ang mga bagay-bagay. Halimbawa:
Matataas ngayon ang mga gusali pero maiikli ang pasensiya sa isa’t isa. Malalawak ang kalsada, pero makikitid ang pananaw. Gumagasta tayo pero hindi nakakamit na mabubuti. Marami tayong binibili na hindi natin nae-enjoy. Naglalakihan ang mga bahay, nagliliitan ang mga pamilya.
Maraming kagamitang pampagaan sa buhay, pero kapos tayo sa oras. Dumadagsa ang ating mga titulo, pero bawas ang sentido-komon. Lumalawak ang kaalaman sa maraming paksa, pero bihira ginagamit ang talino. Dumarami ang dalubhasa, pero bumabaha rin ang problema. Mas maraming gamot, pero konti naman ang gumagaling.
Walang pakundangan tayo gumastos, kuripot sa pagngiti, matulin magmaneho, madaling magalit, inuumaga bago matulog, bumabangon nang walang pahinga, sobra ang pagti-TV, at kulang ang pagdarasal.
Pinalalago natin ang ari-arian, pero pinaglalaho ang mabubuting aral. Malimit tayo dumaldal, madalang magmahal, madalas magbulaan. Natututo maghanap-buhay, hindi ang mabuhay. Nadagdagan ng taon ang buhay, pero hindi ng buhay sa mga taon. Narating na ang kalawakan, pero hindi ang niloloob. Ginagawa ang malalaki imbis na mabubuti. Nililinis ang hangin habang binubulok ang kaluluwa. Maraming babasahin, pero pumapasok ba sa kukote?
Puro plano, walang tinutupad. Nag-aapura imbis na maghintay. Mataas na kita, mababang lipad. Maraming pagkain, konting kontento. Maraming kakilala, konting kaibigan. Puro kayod, walang tagumpay.
Bumubuo tayo nang maraming computers para maglaman ng laksang impormasyon, pero kulang tayo sa komunikasyon. Panahon ng fast foods na mabagal tunawin, matatangkad na tao’t mabababang ugali, tumataas na kita’t bumababaw na relasyon. Diyos ko, iligtas Niyo kami sa aming sarili.
* * *
Lumiham sa jariusbondoc@workmail.com