Buhat sa kalooy
Niadtong tuig 390 A.D. ang Romanhong Emperador nga si Theodosius ang nipatay og dul-an kapitoan ka libo nga tawo tungod sa kamatayon sa usa sa iyang mga opisyales. Paglabay sa pipila ka mga katuigan, ang maong emperador ang buot mosulod sa usa ka katedral. Apan gibabagan siya sa balaanong obispo nga si San Ambrosio. Ang maong obispo nagkanayon: "Giunsa man nimo pagkaseguro kamahalan nga malipay ang Ginoo sa imong presensiya kon liboan ka mga tawo ang nahiagom sa imong kabangis?" Ang emperador buot mohimo og pasumangil ginamit ang sanglitanan ni Hari David nga nihimo sa susamang buhat. Apan si San Ambrosio ang mipadayon: "Kon ugaling imo siyang gisuon sa iyang kadautan, malisud ba diay ang pagsunod kaniya sa iyang mga maayong buhat?" Mao kadto ang sinugdanan nga naningkamot ang hari nga magbag-o ug sulod sa usa ka tuig gigahin niya kini sa paghimo og buhat sa kalooy. Una pa siya tugoti nga makasulod og balik sa katedral.
Maayo baya ang paghimo og buhat sa kalooy. Apan sa unsang matanga sa pagsabot kita magagikan? Paigo lang ba ang pagpatukod og mga simbahan agig bayad sa kinabuhi sa mga katawhan nga gipamatay sa usa ka politiko aron mahimong walay sabit ang iyang pagpangawkaw ug panlupig? Mag-unsa man ang pagpunay og hatag aron lang mosikat? Dili sa tanang higayon nga ang paghatag bayad sa usa ka salaod kay dunay mga salaod nga dili kabugtian og salapi aron subornohan ang Diosnong Hustisya sa kayawan-on sa usa ka ala-dyablong katolo-liko!